Nou, daar sta je dan, amper 10 graden boven nul, windkracht 7, aan het strand bij Bloemendaal aan Zee, zonder jas, en dan doen alsof het niet koud is. Fotoshoot. Gekkenwerk. Met Parnassia aan Zee op renafstand om snel aan de warme chocolademelk (met slagroom) te kunnen, stond ik op 2 november, het weekend na de grote herfststorm, voor een fotoshoot op het strand. Mijn moment.
2013 was een roerig (maar wel goed!) jaar. In februari verbrak ik mijn relatie van 3,5 jaar en in april verhuisde ik weer naar een stekkie voor mezelf. Geen makkelijke keuze, maar een keuze die voor mij de enige juiste was. Daarna volgde een periode van veel eropuit, nieuwe vrienden maken of contacten met bestaande vrienden weer opwarmen en vooral veel leuke dingen doen. Het werd zomer en mijn fiets en ik werden weer vrienden. Op mooie dagen fietste ik naar Bloemendaal voor een wandeling door de duinen en ik ben begonnen met sporten (crossfit).
In september ben ik eropuit geweest in een prachtig hippiebusje, met iemand die ik amper kende (geheel in stijl met de bus dus). Noord-Duitsland en even oversteken naar Denemarken (Legoland!). Een avontuur vér buiten mijn comfortzone, maar een hele bijzondere ervaring. Daarna direct doorgegaan naar Berlijn om met een vriendin een aantal dagen bij te kletsen en de stad beter te leren kennen. Zoveel ervaringen in amper twee weken tijd. Toen ik weer thuis kwam ben ik dan ook ingestort en heb er 5 weken over gedaan om alles van februari tot dan een plek te geven. Regelmatig een avond dat ik weer thuis kwam uit mijn werk, op de bank zakte en totaal geen kaas kon maken van mijn emoties en gedachten (janken!). Duurde dan een paar uur, en daarna ging het weer een paar dagen goed. Omgaan met emoties is niet mijn sterke kant en ik moest blijkbaar leren ze er gewoon te laten zijn. Alsmede leren waar mijn grenzen liggen en hoe ik beter in de gaten kan houden wanneer ik of iemand anders over die grenzen gaat.
In die vijf weken voelde ik me langzaam weer sterker in mijn schoenen staan. Stukje bij beetje viel alles op zijn plek en begreep ik weer waar mijn plekje was, met welke mensen om me heen en een beter idee over hoe ik wil zijn en met name over hoe ik mijzelf wil uiten. En hoewel ik er nog lang niet ben en nog steeds op mijn bek ga af en toe, merk ik nu al dat ik mijn grenzen duidelijker kan aangeven en dat ik wat opgeluchter in het leven sta.
Die 2e november, op het strand, besefte ik dat ik me weer sterk voelde. Ik voelde me mezelf, en hoewel sommige mensen meldden dat ze mijn blije selfies leuker vonden, was het voor mij een startpunt voor een nieuwe fase. 2013 is echt in no time voorbij gevlogen en ik zie uit naar 2014, nieuw jaar, nieuwe ronde, nieuwe kansen en ik ben ervan overtuigd dat 2014 echt een topjaar wordt nu.
Ik ben Annelies Verhelst (@anneliesje), afgestudeerd nerdmeisje, Haarlem, zwak voor Groningen, gin-tonic en Coldplay, origineel Zeeuws meisje, contentmarketeer B2B bij NRC Media en veelblogger. Mijn persoonlijke blog vind je op anneliesje.nl en daarnaast schrijf ik samen met anderen op verrassendgenoeg.nl en intogadgets.nl.
Mooi moment, prachtige foto’s. Dank voor het delen van jouw moment.
Inderdaad prachtige foto’s zeker als je de omstandigheden waaronder ze gemaakt zijn leest.
prachtige foto’s . heel mooi 2014!
Mooi. Blijf op je bek gaan. Om vervolgens sterker op te staan. Never stop exploring…. x
Mooi geschreven annelies. Voor jou ook een emotioneel jaar geweest. Ik wens je voor 2014 veel rust en vooral veel liefde en plezier toe. Liefs Nadia
Mooi verwoord Anneliesje.. Geloof in jezelf dan kun je alles! Op naar 2014 :-))
Zonder diepe dalen geen hoogtenpunten, maar zo te lezen ben je het leven echt aan het leven.
Prachtig om te zien hoe jij kunt omarmen en loslaten. Veel geluk in 2014.
Mooi zo over je te lezen Annelies(je).
Mooi startpunt en mooie foto’s
Vaak zei je dat je moeite had met het moment voor ‘mijn moment’ uit te kiezen. ‘Het konden er zoveel zijn’, zei je, maar dit is toch het mooiste, scherpste en meest krachtige! Het bewijst wie je bent!
Weer een mooi eigen verhaal Annelies; vorig jaar ook al, je mag trots op jezelf zijn!
Wauw
Wow mooi moment Annelies! Uit het leven gegrepen. En wat een mooie foto’s!
Ongemak, plezier, verdriet, pijn en vrijheid. En dan mis ik er vast nog een stel. Mooi beeldverhaal schets jij hier in woord en plaat. Ik gun je dat topjaar!