Zondag 12 mei 2013. Ik heb de eerste nacht in mijn gloednieuwe huisje doorgebracht en stap naar buiten, steek over en loop omhoog de dijk op. Zodra ik de zee zie moet ik keihard lachen: wat een goede zet om naar Scheveningen te verhuizen! Het huisje kwam op mijn pad en binnen 3 weken zat ik er. Maar wat een grap dat ik die hele zee niet heb gezien bij de bezichtigingen, tijdens de klusweekenden òf tijdens het verhuizen (te druk) waardoor ik me echt NU pas realiseer hoe belachelijk dicht ik bij het strand ben komen te wonen.
Ik adem de frisse zeelucht diep in een binnen enkele minuten heb ik een coupe surf. Ik wandel het strand op en realiseer me dat dit de eerste wandeling van een hele serie zal zijn. Dat ik nog menig verhaal en verdriet met de zee ga delen, er aardig wat kilometers zal hardlopen, zomerpicknicks ga houden, wandelingen in de storm ga meemaken. Dat iedere horizon een nieuw schilderij zal blijken, dat met de minuut ook weer veranderd.
Ik voel dat het wonen aan het strand een nieuwe start is. Ik ben me er van bewust dat ik ontzettend veel mazzel heb dat ik in dit prachtige strandhuisje mag wonen. Dat het een luxe is die ik me eerder niet kon veroorloven en dat het geen vanzelfsprekendheid is dat dit kan. Maar ook dat mijn nieuwe huis iets is wat ik mijzelf cadeau doe en waar ik hard voor blijf werken. Het is een stevigere basis en een prima springplank voor nieuwe avonturen (wat ook meteen in de maanden die volgen zal blijken). Het is een keerpunt.
Het besef
En terwijl ik van de haven naar de pier wandel – en weer terug – en daarna de dijk weer af en mijn nieuwe huisje binnenstommel, realiseer ik me dat het soms in het leven ook maar een kwestie is van het jezelf gunnen. En ik besluit ter plekke dat ik – als ik wil – nog lang in mijn strandhuisje mag blijven wonen. Zo. Ik kan maar beter helder zijn over mijn wensen, niet?
Ik ben Heide Goris, freelancer marketing | communicatie | projecten bij HeideOrganiseert. Ik woon op Scheveningen. Ik word blij van mijn familie en vrienden, speel graag buiten (hardlopen), zing soms een deuntje, (be)leef intens en heb een ietwat serieuze espressoverslaving. Veelzijdig en nooit echt saai.
Mooi!
Mooi! Het jezelf gunnen.. Dat is oprecht met mildheid naar jezelf kijken.. En het dóen ook 😉
Wat een prachtig uitzicht heb jij en wat schrijf je het mooi op. Ik ben jaloers, zeker vanwege die prachtige zonsondergangen die jij ziet en kunt fotograferen.
De kern prachtig verwoord!
Mooi verhaal Heide. En inderdaad, wensen zijn voorgevoelens van wat je in staat bent te realiseren. Geniet van je uitzicht!
Yeah!