Staatssecretaris Frans Weekers heeft op 30 januari 2014 zijn ontslag aangeboden aan de koning. Na een debat over problemen met toeslagen bij de Belastingdienst.
Wellicht was dit voor u een van de vele artikelen in de krant dit jaar. Voor mij, was dit een bevestiging van iets dat ik al wist, de chaos bij de Belastingdienst afdeling Toeslagen was te groot geworden.
Dat je leven zo kan veranderen, door een foutje van een organisatie waar we allemaal lid van zijn. Het zou eigenlijk niet moeten kunnen. Drie jaar geleden ontving ik een brief van de Belastingdienst afdeling Toeslagen. Met het verzoek een ongekend hoog bedrag met spoed over te maken. Uiteraard belde ik gelijk de Belastingtelefoon en dit telefoontje werd de start van een puzzeltocht van 2,5 jaar.
Nu vind ik puzzelen niet heel erg, maar tijdens het puzzelen vond de Belastingdienst onverwacht dat dit bedrag wel betaald diende te worden. En besloot een fikse greep in mijn portemonnee te doen en besloot zonder overleg een betalingsregeling te treffen die onverantwoord was. Van de een op de andere dag waren we arm.
Nog volledig overtuigd dat dit allemaal weer snel goed zou komen, probeerde ik in eerste instantie onze levensstandaard van toen vol te houden, door spullen uit ons huis te verkopen op Marktplaats. Overdag werkte ik. In de avond regelde ik de Marktplaatsverkopen en schreef ik brieven aan de Belastingdienst. In het weekend stond ik vroeg op, om mensen uit de provincie te voorzien van hun Marktplaatsaankoop die afgehaald diende te worden. Die mensen kwamen altijd met het hele gezin en vreselijk vroeg, omdat ze er een dagje Amsterdam van wilde maken. Toen er niets meer van waarde in ons huis stond om te verkopen en er nog steeds geen zicht was op een oplossing voor mijn onterechte aanslag, werd ik gedwongen het roer om te gooien.
Ik zie me nog zitten aan mijn keukentafel. Alle inkomsten en uitgaven op een rijtje. En maar strepen.
Een ding stond voor me vast. Mijn dochter mocht hier niet de dupe van worden. Ze mocht absoluut niet merken, dat we arm waren geworden. Met pijn en moeite betaalde ik haar clubjes. We ontdekten de tweedehands kledingzaken, werden lid van de bibliotheek en lazen dan maar daar de Donald Duck.
Ondertussen liet ik niemand in mijn omgeving merken waar ik mee worstelde. In totale eenzaamheid streed ik tegen een gigantische organisatie. Ik verzon smoezen om niet te hoeven afspreken. Want afspreken kost geld en dat had ik niet. Bovendien was ik inmiddels zo moe geworden van het overleven, dat ik niet eens meer de puf had om gezellig te doen. Vrienden werden kennissen en deze kennissen verdwenen langzaam uit mijn leven.
Tussen al die mensen, zat er 1 heel lieve vriendin, die ongevraagd onze koelkast vulde met toen onbetaalbare lekkernijen. Me een en soms wel twee nachtjes in een jaar liet slapen in 5-sterren hotels. Mij en mijn dochter uitnodigde voor een weekendje weg. Door haar onverwachte acties, bleef ik in contact met het mooie in het leven. En die momenten maakten dat ik me kon opladen om weer te vechten, maar nog steeds alleen.
Tot die dag in september 2013. Op het belastingkantoor, werd ik in een face to face gesprek wederom van het kastje naar de muur gestuurd.
Daar stond ik 40 jaar. Huilend aan de balie. Ik kon niet meer. Ik besloot mijn vader te bellen en om hulp te vragen. Eenmaal thuis hoorde ik een infomercial van de Ombudsman. Die belde ik ook. Binnen 48 uur had ik één dedicated persoon bij de Belastingdienst die onder dwang van de Ombudsman in mijn zaak zou duiken.
In januari 2014 gaf de Belasting Dienst toe een grote fout gemaakt te hebben.
Staatssecretaris Weekers, opperhoofd Belastingdienst trad af. En 15 maart 2014, na een avontuur van 2,5 jaar, waren we weer rijk.
Geld maakt niet gelukkig, wordt gezegd. Geen geld hebben, is een fulltime baan. Vechten met de Belasting Dienst is een fulltime baan. Het zijn de zwaarste banen, die ik ooit heb gehad.
Ergens in het jaar 2014 twitterde ik een quote van mijn dochter: “Kon je maar 1 dag mij zijn, dan kon je voelen hoe leuk het is om jou als mama te hebben”. Net toen ik dacht dat ik niet rijker kon worden in 2014, werd ik opnieuw rijk van 21 woorden van een klein mensje.
Op 31 december 2014 neem ik dankbaar afscheid van 2 vreselijke fulltime banen. We gaan 2 vuurpijlen afschieten, symbolen voor armoede en de Belasting Dienst. De lucht in en weg ermee.
Been There, Seen That, Done That!
Welkom 2015!
Ik ben Ilse Kiwiet, 41 jaar. Moeder van de aller leukste dochter op de hele wereld. Al 30 jaar enorm gecharmeerd van een kleine zingende man op hoge hakken. Dol op koeien knuffelen en opstrooien. In het werkende leven altijd op zoek naar tijdelijk talent voor kleine-en grote organisaties.
In 1 adem je verhaal uitgelezen. Ongelooflijk maar wel sterk gehandeld. Fijne kerst
Wat een doorzettingskracht! Die ombudsman houd ik in gedachten mocht me dit onverhoopt ooit overkomen. Woorden van je dochter zijn poëtisch.
Bewonderenswaardig mooi van kracht en positiviteit. Dat 2015 en verder hele gelukkige jaren mogen worden!
Voortaan alleen nog maar purple enveloppen voor jou!
Aangrijpend verhaal, je hebt je er dapper doorheen geslagen en je echte vrienden leren kennen. Ben blij dat we zo af en toe tweets delen. Je bent een ontzettend fijn mens!
Vrolijk kerstmis!
Blauw met een gouden randje, dit moment. En jouw dochter:
Mooi verwoord en petje af voor je doorzettingsvermogen, vechtlust en veerkracht!
Vecht zelf al zo’n 5 jaar tegen meerdere overheden waarvan politie en OM er 2 waren. ‘Waren’ omdat ik m’n strijd op heb moeten geven. Tegen sommige domheid kun je je niet wapenen en niet strijden.
Heb hier zelf een boek over geschreven: hellup-hennep en dat is pas verschenen. Misschien goed om al dit soort zaken bij een groter publiek onder de aandacht te brengen. De overheid die er zou moeten zijn voor de burgers, kijkt alleen naar zichzelf en niet naar hen die het salaris van al deze functionarissen (bestuurders en ambtenaren) betalen: wij, de burgers!
Wat een nachtmerrie! Wat een geweldige dochter! Wat een lieve vriendin! En last but not least: wat een geweldig lieve moeder en krachtige vrouw! Dit gun je niemand. Blij dat het een goed eind kent.
Op naar 2015!
Krachtig en ontroerend. Ik weet dat je niet de enige bent die deze strijd levert. Jouw verhaal zal anderen moed geven en ik gun je alle geluk en meeslag (tegenovergestelde van tegenslag) vanaf nu, met je dochter.
Vechten tegen windmolens heeft soms echt wel zin
Sterk en bijzonder, vechten voor je grootste rijkdom. Puur en ontroerend. Dank voor het delen, geeft een boost om te weten dat je kunt winnen!!
Wat een verhaal……! Dank voor het delen. ‘Ongelofelijk’ dat zoiets je zomaar kan overkomen. Fantastisch om te lezen dat deze nare periode ten einde is. Heel veel respect voor je wijze van handelen!!!!
Triest verhaal inderdaad, zou niet moeten kunnen. Het is natuurlijk wel jammer, dat het zover heeft moeten komen. Als je aan het begin direct wat assertiever was geweest en open kaart had gespeeld, had het waarschijnlijk sneller opgelost kunnen worden. Je vader en vrienden hadden je kunnen helpen, nu stond je er alleen voor. Maar makkelijk is dit allemaal natuurlik niet. Gelukkig is het nu opgelost. Fijne dagen.
WOW!
Armoede en rijkdom ligt soms dicht bij elkaar en andere momenten mijlenver uit elkaar.
Op naar een mooi 2015.
Wat ben jij stoer! Respect, voor jou en alle andere vaders/moeders die worstelen met armoede en onrecht! Ik wens je een heel liefdevol 2015.
Herkenbaar Ilse, vooral dat nooit opgeven: top!
Ik maak nu (indirect) iets soortgelijks mee met twee andere (semi)overheidsinstanties, CBR en UWV. De macht van dit soort van zelfstandige uitvoeringsorganisaties is werkelijk ongecontroleerd; “Kafka revisited…”
Met opwellende tranen je bericht gelezen. Wat een onrecht is je aangedaan maar wat ben je sterk. Ik wens je het allér, allerbeste voor 2014!!
Wauw, wat een situatie. En wat een strijdvaardigheid. En wat erg dat dat nodig was. Lang leve de Ombudsman. Maar mijn hemel, wat afzien. Het enige mooie eraan is dat je nu mogelijk exponentieel veel meer geluk ervaart nu je je zegeningen daadwerkelijk weer kunt tellen.
Ik weet uit eigen ervaring dat de overheid heel gemeen uit de hoek kan komen. Maar waar gaat het precies over dat de huisraad verkocht moest worden? Wat was het voor aanslag en waarvoor. Was de aanslag voor een gedeelte wel terecht, maar te hoog? Met alle respect, maar op deze manier blijft het te algemeen en kan je als lezer niet echt meeleven of er iets van opsteken. En gaat het teveel over de ontberingen die iemand heeft moeten ondergaan waarvan de oorzaak onbekend is en de lezer niet kan beoordelen of het terecht is of juist niet.
Een verhaal dat je doet sidderen, vechten tegen een bureaucratisch monster, wat heerlijk dat het goed is afgelopen!
Allereerst wil ik jullie allen danken, voor het massaal lezen van mijnmoment. Het is overweldigend. Ik merk uit reacties, die ik via diverse kanalen ontvang, dat mensen meer willen leren van mijn verhaal. Dit platform heb ik slechts gebruikt om een beeld te schetsen, wat er in de huiskamer gebeurt als het misgaat tussen een burger en de overheid, in dit geval de Belasting Dienst. Om te leren van een dergelijke situatie, verwijs ik u graag door naar de website van de Nationale Ombudsman. Onder het kopje Thema’s en Publicaties vindt u diverse uitgebreide rapporten over fouten die gemaakt worden bij overheidsinstanties (ook de Belasting Dienst/Toeslagen komt veel voor). Mocht u alsnog iets van mij willen leren; wanneer u tegen muren oploopt bij een overheidsinstantie, zoek gelijk hulp!
Wat een sterk gaaf mens ben je! Onder de indruk ben ik… Geef die 2 vuurpijlen een extra zetje straks, met kracht 2015 in!
Door 2 administratieve foutjes van deze ‘dienst’ overkwam ons hetzelfde. En werden wij financieel klem gezet. En ook wij hebben de Ombudsman ingeschakeld en kregen een eigen mijnheer bij de dienst. En daarna nog één, en nog één… hopelijk werkt deze de zaak wel snel af en krijgen wij weer de beschikking over ons eigen geld. En tijd want ik heb er vele honderden uren inzitten inmiddels. Wij zijn er bij vrienden en familie zeer open over. En zijn we het afgelopen jaar ook geholpen. Zodat we toch op vakantie konden, toch verjaardagen konden vieren en Sint en Kerst. Leerzaam want we kunnen dus toe met minder is wel gebleken het ruime afgelopen jaar. Het voelde ook niet als uitzichtsloos, we hadden immers gelijk. Dat moet enkel administratief verwerkt worden… en dat gaat lukken zei onze nieuwe contactpersoon afgelopen week. In 2015… heus…
Wat een nachtmerrie. Maar wat heerlijk dat je er wakker uit werd, dat is niet iedereen gegeven. Een mooi gevecht levert soms winst op waar je het niet verwacht en als dan uiteindelijk het recht ook nog eens zegeviert ligt de ellende hopelijk achter je. Zonder te vergeten. Ik wens je een positief 2015.
Wat een mooi afgerond verhaal, zo’n opsteker dat je aan het eind zo rijk bent geworden; in levenswijsheid, eurootjes en liefde. Prachtige moeder en dankbaar kind, mooier kon het even niet en lees vooral de commentaren waarin jouw happily ever after gevierd wordt, want dat is je van harte gegund, wow! In jouw veerkracht ligt mijn les, dank voor het delen…
Lieve Jessica de Kok, dank je wel voor je eerlijke reactie. Uit de grond van mijn hart, hoop ik dat jullie in 2015 alle Belasting Dienst uren van nu, weer kunnen besteden aan de juiste zaken in het leven. Maar bovenal lees ik ook dat je een hele bijzondere vrouw en moeder bent. Ik ben trots op je!
Dank 🙂 Bij ons komt het goed.. ooit… Ik zal ze missen, die dagelijkse stapel blauwe enveloppen en wekelijkse dwangbevelen. Maar het heeft me wel aan den lijven doen ondervinden wat vele gezinnen ook meemaken waar het wél een uizichtsloze situatie is en zeker ook niet altijd door eigen schuld. Dat maakt nederig. Tijd voor een blogje bij Kaat hierover denk ik 🙂
Wat een prachtige vrouw zal die kleine dochter van je worden. Alhoewel, dat is ze eigenlijk al. 🙂
Respect! En wat heb jij een leuke dochter!
Hallo IIse, wat bij mij blijft hangen na het lezen van jouw verhaal…is dat de grootste kracht en energie ,die nodig is om jezelf aan te zetten tot ‘echte’ actie, uit jezelf en het dierbaarste uit je leven haalt; jouw dochter! Ton
We leven 15 mei 2022 (!) en er is NIETS veranderd. Er zijn nu zelfs een kleine 2000 kinderen uit huis geplaatst en wederom gaat het om toeslagen.