Jeroen de Jong

Ze heeft een roze jurkje aan. Veel te groot maar ze heeft in ieder geval wat aan. En dat kun je niet van alle kinderen zeggen. Ze is die ochtend samen met haar moeder vroeg vertrokken om hier op tijd te kunnen zijn. Samen met nog vele andere moeders met kinderen zitten ze op een grasveldje tussen wat gebouwtjes. Gebouwtjes waarin onder anderen een schooltje is gevestigd.

Maandag 27 mei 2013. Ingrid en ik zijn op uitnodiging van UNICEF in Burundi. Het doel is om donateurs te filmen op locaties waar UNICEF actief is. Voor een TV special die later dit jaar uitgezonden zal worden. ‘We gaan voor nul’ is de slogan. Wij gaan echter om live te zien en te ervaren waar en hoe ons geld terecht komt. En of doneren überhaupt wel zin heeft.

Het is maandag, de tweede dag van onze reis. We reizen van de hoofdstad Bujumbura het binnenland van Burundi in. Wat we onderweg zien is nauwelijks te omschrijven en maakt op ons diepe indruk. Zo ziet échte armoede er dus uit. We zijn er stil van. ‘Wat zijn wij toch rijk hé lieverd!?’ zegt Ingrid en doorbreekt zo de stilte in de auto. Zij zegt wat ik op dat moment denk. Ik denk aan Lisa, mijn oudste dochter van zeventien, die vanavond gewoon in haar eigen bed in Amstelveen slaapt. Veilig bij haar moeder. Ik denk ook aan Noa, onze dochter van vier, die bij oma logeert. Misschien mag ze vannacht wel in het grote bed. Lekker warm, dicht tegen oma aan.

Aangekomen bij de medische post krijg ik een microfoon en een zendertje opgespeld. De arts van UNICEF Burundi die ons begeleidt vraagt of ik met een meetlintje dat zij mij geeft de armpjes van de kinderen wil meten. Groen is goed, oranje betekent ondervoed en bij rood moet er direct… Ik hoor half wat ze zegt omdat ik op dat moment meer met de instructies van de cameraman bezig ben. Totdat de arts mij vertelt dat het meisje, die met dat roze jurkje, er zo slecht aan toe is dat ze waarschijnlijk het eind van de dag niet zal halen. Ik schrik enorm, zie het nu ook en ben mijn emoties even niet de baas. Ik heb wel gemeten maar wat ook weer als ‘rood’ de uitslag is?

Woensdag 29 mei 2013. ‘We willen jullie graag meenemen naar Izaak’ zei de arts van UNICEF ’s middags. ‘Izaak, wie is dat?’ vraag ik. ‘Het meisje met het roze jurkje was geen meisje’, zegt ze. ‘Het is een jongetje en hij heet Izaak’. En het gaat iets beter met hem.

Daar staat hij, aan de hand van zijn moeder. Wel nog erg zwak maar volgens de arts gaat hij het redden. ‘Dankzij snel en adequaat ingrijpen van onze mensen Jeroen’, zegt ze geëmotioneerd. ‘Dit leven pakken ze hem niet meer af’.

Dankjewel Izaak

Ik ben Jeroen de Jong en ben zelfstandig ondernemer en eigenaar van Prominext en Exponext. Wij maken woon- werk- en winkelruimtes zichtbaar mooier en producten en diensten mooi zichtbaar op beurs- en standpresentaties. Ik woon en werk in Amstelveen, ben getrouwd met Ingrid en heb twee dochters; Lisa (17) en Noa (4).