Jeroen Portengen

Bevrijdend

Waar eerdere jaren vaak gekenmerkt werden door één enkel moment, was dit jaar er één van vele momenten. Welk moment was mooi genoeg om met jullie te delen. Nu, op het laatste moment, begint het me te dagen.

Het ging dit jaar niet alleen om die mooie momenten, al waren die er meer dan genoeg. Momenten met mijn familie en vrienden. Momenten van liefde, geluk en plezier. Genietend van muziek, eten en drinken en elkaar. Het zijn waardevolle herinneringen, maar geen van deze momenten waren voor mij bepalend in 2012.

De momenten waar het voor mij om ging dit jaar waren niet altijd even makkelijk. Het was vaak een kwestie van lijden, loslaten en leren. In 2011 kreeg ik het label adhd. Eindelijk. Dat voelde als een verlossend woord. Alle puzzelstukjes uit het verleden vielen in ieder geval op hun plek. Begin 2012 zat ik volop in een ggz-traject ten einde handvatten te vergaren opdat ik mijn ‘tekortkomingen’ minder zou hoeven te compenseren. Uiteindelijk zou ik me dan meer kunnen focussen op mijn kwaliteiten. Het verliep moeizaam. Ik merkte dat ik vast liep.

Ik herkende dat gevoel. Ik liep ook op mijn thuis en op werk vast. Ik miste de motivatie en de posiviteit. Dat was ik niet gewoon en ik voelde me daar zeer gefrustreerd onder. Het bleek dat ik nog last had van achterstallige rouw. Mijn vader was paar jaar geleden, enkele maanden voor de geboorte van mijn dochter, overleden en dit jaar kon ik pas écht afscheid van hem nemen.

Daar stond ik dan, begin juni, op het kerkhof, jaren later. Een brief voor mijn vader, met daarin mijn gevoelens, in mijn hand. Gevoelens van verdriet, gemis en teleurstelling. Hoe moeilijk het ook was om deze woorden op te schrijven en naar mijn vader toe uit te spreken. Het luchtte op. Mijn verdriet was er en mocht er zijn. Het kreeg een plek. Toen ik wegliep voelde ik de spanning van me afglijden. Het was een bevrijdend gevoel. De zon scheen en ik kreeg er weer zin in. Kort daarna nam ik ook afscheid van de VARAgids. Ik zat daar al jaren goed, maar wel op de verkeerde plek.

Deze momenten van afscheid hielpen mij vooruit. Zonder deze twee momenten kon ik niet verder. Waar 2012 voor mij een jaar van afscheid is geweest, ga ik van 2013 een mooi begin van de rest van mijn leven maken.

8 gedachten over “Jeroen Portengen”

  1. Met een traan in mijn ogen heb ik jou moment gelezen, mooi zoals je het beschrijft, en ik weet hoe je die periode hebt geworsteld om eruit te komen. Super trots ben ik op je en 2013 wordt een fantastisch jaar. En papa zal trots naar je kijken en ik ook trouwens

  2. Prachtig geschreven Jeroen! Kippenvel! Wow, kan me voorstellen dat Daniëlle en Lisa trots op je zijn. Voor jou dus dit jaar een nieuw soort begin, na zaken afgesloten te hebben in 2012. Dat heb je toch maar weer gedaan. W.b verlate afscheid van je vader nemen: ik heb er ook járen over gedaan! Onderkende het grote verdriet ervan niet en de opluchting na het echte afscheid nemen herken ik dus ook!

    Het wordt een geweldig jaar voor jou, Jeroen! Maak er wat moois van!
    Liefs van Stella

  3. Schatje mooi verwoord, het was ook zwaar af en toe voor mij en Jonna…. Maar we houden van je en steunen je door dik en dun overal in! Op naar een beter jaar, na zo’n dal alleen maar pieken komend jaar voor je. Kuzzz

  4. Avatar foto
    Daniëlle Boon

    Wat fijn dat je dit hebt mogen ervaren en weer vooruit kan! En wat dapper dat je het aangegaan bent! Ik wens je enorm veel genieten toe in 2013 samen met je lievelingen! En niet alleen Lisa is trots op jou maar ik weet zeker ook je vader!!!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven