Kim van Velzen

Altijd en alleen handelen met het verstand. WTF met gevoel en emotie, dat is voor zwakkelingen. Achtendertig jaar lang is dat mijn handelswijze geweest. BAM! 2012 was nauwelijks begonnen en ik ging onderuit. Wie ben ik nou eigenlijk? Waarom voel ik geen grond onder mijn voeten? Als uit het niets kwamen er gedachten op over mijn afkomst. Ik ben geadopteerd en heb nooit serieuze interesse gehad in mijn achtergrond. “Ik heb hier lieve ouders, een geweldige vrouw en zonder adoptie zou ik kansloos zijn geweest”. Dat heb ik mijzelf altijd voorgehouden en op die manier kon ik ook altijd elke conversatie erover zeer gedecideerd afkappen. Dat lukt dus blijkbaar niet tot het definitieve einde. Ineens voelde ik allerlei emoties waar ik geen raad mee wist; ik blokkeerde in alles en vooral bij de gedachte dat ik hulp aan anderen moest vragen. De gedachte alleen al dat ik het niet alleen zou kunnen redden… Op mijn bittere einde heb ik uiteindelijk toch hulp gevraagd. Steun en hulp van mijn vrouw Anouk, van Marielle Sijgers, van mijn ouders, van mijn beste vriend Paul en van een personal coach. Een gevoelsnederlaag die uiteindelijk gedurende 2012 heel langzaam een klein beetje als een overwinning is gaan voelen.

Ik ben in februari gestopt met mijn werk om al mijn energie te gebruiken om het ontbrekende stukje van mijn identiteit te vinden. Praten, nadenken, huilen, lachen, reizen, eten en drinken. Mijn verstand proberen te verbinden met mijn gevoel en niet alleen weten maar ook voelen dat ik niet alles alleen hoef te doen; dat ik niet voor alles een ‘gevecht op leven en dood’ hoef te voeren; dat alleen de winnaar overleeft. Ik ben niet meer in het kindertehuis in Korea waar je alleen met die ‘strategie’ overleeft. Het hele voorjaar heb ik de tijd nodig gehad om hier aan te werken en om weer fris vooruit te kunnen kijken.

In de zomer heb ik weer een puzzelstukje aan mijn leven gelegd. Omdat ik in het voorjaar geen betaalde baan had, hielp ik leuke en gedreven ondernemers in de food en hospitalitybranche met mijn kennis. Gewoon omdat het leuk is om iets te kunnen doen voor fijne mensen. Uiteindelijk was het mijn vrouw die zei ‘misschien moet je dit wel gaan doen als zelfstandige’. Het is nooit een doel geweest om zelfstandig ondernemer te worden. Toch ben ik het nu. Gewoon omdat het goed voelt en ik hier al mijn kennis en liefde voor food en de hospitality branche in kwijt kan. Tegeltjeswijsheid kan soms heel treffend zijn: “feel the fear and do it anyway!”

17 gedachten over “Kim van Velzen”

  1. Fijn om te lezen dat het nu stukken beter met je gaat! 2012 was voor jou zeker stappen vooruit en je verdient het. Hele fijne jaarwisseling Kim en dat 2013 je weer veel moois mag brengen!

  2. Wat mooi dat jij dit met ons durft te delen. Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die een ontdekkingsreis heeft gemaakt en heeft geleerd dat er mensen zijn die je onvoorwaardelijk steunen.

    Heel veel succes en ik zie je graag in 2013.

  3. Never waste a good crisis. Het is fijn om je zelf af en toe echt tegen te komen. Mooi hoe je dit verwoordt en wat betreft mijn 38 jaren ervaring: er komt er vast nog wel eens een. Je bent als mens nooit af…

  4. Hoi Kim, wat mooi dat je niet alleen meer verbinding met je gevoel hebt gevonden, maar ook nog eens de moed om erover te schrijven! En als klap op de vuurpijl ook nog ’s een kloppende business als zelfstandige. Lekker transformerend jaartje! 😉 Volgens mij hadden die Maya’s gelijk hoor! Nieuw tijdperk breekt aan. Wens je een heel goed 2013 en hoop je daarin weer ’s te zien!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven