Het is zaterdag 13 december, begin van de middag, en tijd om mijn moment te schrijven. Wanneer ik ga zitten, heb ik nog geen flauw idee waarover het zal gaan. Geen beeld van de situatie, geen moment dat er zomaar tussenuit springt. Niks concreets. Maar zoals altijd weet ik dat het vanzelf zal komen.
Ter inspiratie scroll ik wat door de stukjes van anderen. Wat me opvalt is dat het eigenlijk altijd gaat over emotionele situaties. Beslissingen, inzichten, veranderingen. Dood, liefde, dat soort essentiële en existentiële thema’s. Maar dan gevangen in een moment.
Eigenlijk is het gek om het leven op deze manier vast te pinnen. Met momenten. Maar tegelijkertijd moeten we wel, want tijd is vloeibaar, en zonder deze ijkpunten zou alles wat we meemaken ongrijpbaar onderdeel zijn van de constante stroom die het leven is, en een stuk lastiger om eindeloos over te mijmeren. We hebben momenten nodig voor het fotoalbum van onze herinnering, voor de bibliotheek van onze groei. Momenten zijn als digitale polaroids met handgeschreven teksten. En zo verbleken ze uiteindelijk ook.
Ze bestaan natuurlijk helemaal niet echt, momenten. Een moment heeft iets van een bevroren stukje tijd, iets dat onwrikbaar is en waarop de hele wereld stilstaat zodat je het zo goed mogelijk kunt bekijken en opslaan. Maar dat is een trucje. Want alleen het uitspreken van het woord ‘moment’ duurt eigenlijk al langer dan een moment zelf. Een moment heeft een aanloop en een afloop, en de waarde van het moment zit ‘m eigenlijk altijd in het verhaal eromheen. Het is het geheel.
In een moment zoals we ons dat herinneren, gebeurt altijd meer dan past in de bewuste fractie van de tijd. Het heeft een voorgeschiedenis en, als het goed is, een tijd erna waarin het gekoesterd wordt, ook als het negatief was. Daarom onthouden we het ook. Omdat het (in elk geval in onze herinnering) essentieel was voor iets dat veel groter is. Een moment is een symbool.
Voor mij was er dit jaar geen moment dat belangrijker was dan alle andere. Ik heb geleerd dat alles onderdeel is van een flow die naadloos elke situatie verbindt, en waarin ik heerlijk achterover kan leunen. En zo ervaar ik het nu ook. Dit jaar waren er tal van hoogtepunten en –puntjes, meer dan ooit, maar ik was vooral enorm tevreden. In balans, open, onbeschaamd, levenslustig, en hevig geïnteresseerd in en verliefd op het leven. Het was een opeenvolging van momenten die ik heel bewust heb beleefd, maar nooit als geïsoleerd zag. Ik ben nogal veranderd.
Dit jaar was elk moment mijn moment. Voor het eerst in mijn leven.
En terwijl ik me realiseer dat er inderdaad weer helemaal spontaan een stukje is ontstaan, sluit ik het glimlachend af. Mooi moment.
Marnix Pauwels werkt bij zijn bedrijf Woedend! en ontstaat elke dag opnieuw. Hij was geen schim van wie hij is.
Ik wil er niet meteen alle aandacht op vestigen, maar ik doe het toch merk ik… Het interview dat Ronnie Overgoor met jou had heeft me geraakt, en ik heb het drie keer gekeken. Het interview zelf als interview is wonderschoon, zoals Ronnie dat kan laten ontstaan als gesprek, maar vooral jouw openheid en gemak waarmee je praat over depressie. Inspirerend en hoopvol voor velen. Thanks!
De link dus: https://vimeo.com/113540397
Nice, prachtige uitleg over de waarde en het plaatsvinden van het moment. Het heeft een begin en een staart en feitelijk is het het verhaal eromheen wat het moment maakt! Helemaal mee eens!!
Klopt, dat een moment maar een frame is waarbinnen je inzoomt of uitzoomt, maar ik ben wel blij met die link naar dat filmpje van dat geeft jouw verhaal opeens veel meer diepte en ruimte als een lege kamer waar alles weer mogelijk is. Dank je wel Marnix en Henk-Jan.
Precies wat Henk-Jan zegt. Dat interview met Ronnie was zeker het moment dat ik jou beter leerde kennen Marnix.
Moment is een woord.
Dankjewel voor je eerlijke verhaal. Fijn om te lezen dat ’t kan om gewoon open te zijn over de mindere momenten in het leven. En dat ’t altijd weer goedkomt.
Dank, allen! Vergeet nooit dat elk moment het enige moment is dat je dat moment volledig beleeft. En elk moment is belangrijk, al was het alleen maar omdat het zonder morren alle onvergetelijke ervaringen mogelijk maakt én verbindt.
Dit moment komt nooit meer terug. Koester het en blijf dat doen.
Wat een ongelooflijk slap gelul. Niveau zelfhulp boekjes. Nergens in dit verhaal ontdek je echte kennis of ervaring. De auteur is ongetwijfeld door een diep dal gegaan en denkt nu dat zijn ervaringen gouden inzichten opleveren. Helaas zijn zijn inzichten extreem oppervlakkig en belangrijker niet toepasbaar in real life.
Beste (anonieme) Goran: ik wens je veel sterkte en succes met je ingewikkelde leven, en hopelijk vind je de antwoorden die je zo nodig hebt ergens anders op internet of bij serieuze mensen die niet zo extreem oppervlakkig zijn.
Kusjes!
Serieus.. iedereen die positief is krijgt een bedankje. En die Goran Azijnpisovic krijgt kusjes!?
Is there no justice!!? Zoenen godverdomme!