Michel ten Hoove, onderzoeksjournalist, filmer
Het afgelopen jaar was het jaar waarin ik voor het eerst serieus, beroepsmatig werk maakte van filmen. Van camerawerk. Eind 2009 kreeg ik de kans om bij een Hilversums bedrijf een cursus camerajournalistiek te doen. Een intensieve cursus waarmee ik mij de basisprincipes eigen kon maken.
Het afgelopen jaar was het jaar waarin ik voor het eerst serieus, beroepsmatig werk maakte van filmen. Van camerawerk. Eind 2009 kreeg ik de kans om bij een Hilversums bedrijf een cursus camerajournalistiek te doen. Een intensieve cursus waarmee ik mij de basisprincipes eigen kon maken. Via Marktplaats kocht ik een tweedehands DV cam. Door te twitteren over de camjo-cursus en mijn vervolgplannen verwierf ik mijn eerste serieuze opdracht.
Een opdracht die voor mij een maatje te groot was. Deze film verdiende het naar een hoger plan getild te worden dan ik nu al kon waarmaken. Gelukkig leerde ik een zeer professioneel en bevlogen cameraman kennen. Iemand waarmee ik wilde samenwerken aan deze opdracht die ik alleen niet aandurfde.
Een uitermate prettige samenwerking met een prachtfilm als eindresultaat was het gevolg. Een ontmoeting en samenwerking die voor mij het zakelijke hoogtepunt van 2010 vormde.
Op prive gebied schiet mij gelijk maar een ding te binnen. 2010 was het moment waarop mijn zoon zijn kleutertijd ontgroeide door naar groep 3 van de basisschool te gaan. Een mijlpaal voor hem, maar ook zeker voor mij als vader. Trotse vader is nog een understatement als ik probeer aan te geven wat hij voor mij betekent. Hem zien opgroeien en zien hoe hij zich ontwikkelt is elke dag genieten.
