Paul de Bruijn

Paul de Bruijn, Bureau Arnhem

Voor mij was 2010 een jaar van herstel. 
Het vorig jaar (2009) was een moeilijk jaar in meerdere opzichten. De overstap naar Bureau Arnhem pakte goed uit.

Vooral mijn inspanningen om online iets van enige bekendheid en reputatie op te bouwen sloegen aan. Mijn Twitteraccounts Paul_Arnhem en bureauarnhem leverden mij leuke, inspirerende en informatieve contacten op. Het was een experiment. Proberen wat werkt en wat niet werkt via social media. Vooral mijn blog kostte veel tijd, maar niet zonder effect. Met 20.000 opgevraagde pagina’s per maand heb ik nu toch het gevoel gekregen het niet voor niets te doen. Talrijke uitnodigingen voor het geven van presentaties en workshops bij ondernemers en studenten van hogescholen.
2010 was ook het jaar waarin ik de website en de weblog integreerde onder de naam bureauarnhem.nl. Dat was voor mij een logische stap. Immers ik presenteer mezelf door kennis en ervaringen te delen. De aandacht ging langzaam maar zeker meer uit naar de blog dan naar de site. Het leek wel of ik met deze stap alles in één klap met elkaar in verband bracht. Mijn interesse voor Berlijn, het vak communicatie, vooral online communicatie, mijn belangstelling voor vormgeving alsook voor datgene wat onze samenleving verandert.

Mijn zakelijke moment van het jaar was toch vooral de stap om periodiek vanuit Berlijn te gaan werken. Door de huur van een flexplek in hartje Kreuzberg ging mijn wens in vervulling om mijn stad van inspiratie tot periodieke werkplek te maken. Als ik maar mijn laptop, internetverbinding en smartphone bij me heb, kan ik in principe overal werken. Dat is een ongekende vrijheid en een niet in geld uit te drukken luxe.

Berlijn speelde in 2010 ook persoonlijk een heel belangrijke rol. 
De stad heeft mij geholpen om na een chaotisch jaar 2009, de rust in mijn hoofd weer terug te brengen. 
De stad is voor mij meer dan een verzameling creatieve, culturele, inspirerende, historische en stedenbouwkundige plekken. De stad is een metafoor voor alles wat een mens tot een geheel maakt. Het laat, meer dan welke andere Europese stad ook, zien dat op elke puinhoop er altijd weer hoop is op een nieuwe toekomst. De menselijke drift tot overleven en het onophoudelijke streven naar geluk is krachtiger van welke vernietigende kracht dan ook. Positiviteit wint het uiteindelijk altijd van negativiteit. 
De stad laat mij ook zien dat, net zoals bij mensen, vreugde en verdriet, verstand en waanzin, liefde en haat, verzoening en uitsluiting, bruggen en muren, dichter bij elkaar liggen dan we soms voor mogelijk houden. Maar meer dan voorgaande laat de stad zien dat er geen toekomst is zonder verleden. Daarin leest deze stad de mens de les: waar velen een pijnlijk verleden wegstoppen, verloochenen, goed praten, maakt de stad het verleden tot onderdeel van het levende heden.
Voor mij is de stad daarmee de stad van de hoop, van een toekomst gebaseerd op een onvoltooid verleden tijd.
Ik hoop met mijn Berlin Inspirational Tours nog veel mensen te inspireren met het bezoeken van opmerkelijke plekken.