Na een rouwperiode van dertien maanden bemerkte ik dat de kleur terug is in mijn leven. Ik voelde, onverwachts, dat het verlies me toch ook iets had gebracht. De dalen van 2013 waren diep. En dan was daar mijn eerste (en hopelijk laatste) depressie. Ik leerde beter aan te geven wat ik wilde, wat me niet en wat me wel hielp. En dat ik het enorm lastig vond om tegen anderen te zeggen dat ik een depressie had. Ik ervoer de onmacht en lijfelijke pijn van een depressie, het gevoel dat mijn hoofd vol zat met een soort watten, de paniek niet meer te kunnen plannen, de slapeloosheid en de lusteloosheid. In mijn beleving bleef het maar november, zo donker, zo koud, zo uitzichtloos. De zomer bracht een fijne vakantie, november de sterfdatum. Het werd december en ik had er zo geen zin in, de opgelegde gezelligheid. December bracht me echter een cadeau….. Ik kan terugkijken op een jaar met nieuwe vriendschappen, bijzondere gesprekken, het ervaren van mijn veerkracht en dat rouw er ook mag zijn. Ook al schrikt dat sommige mensen nog steeds af. Ik voel me omarmd, door velen, ook door mensen die ik nauwelijks ken. Dat kunnen ervaren is voor mij het moment van 2013.
Saskia van Es @sasmaes, moeder, psycholoog, fervent lezer, muziekliefhebber. In mijn vrije tijd maak ik sieraden en ga ik graag naar het Nationale Ballet.
Blijf je hart volgen Saskia en er naar luisteren, dan komt het altijd goed.
Kort, maar krachtig. Zoals het leven is. Straalt power uit dit verhaal.
Rouw is er zonder toestemming en is onmogelijk om te ontkennen. Prachtig moment als er opeens weer ruimte ontstaat en anders geleefd kan worden. Niet beter, het was zoals het was, zonder waarde oordeel, maar wel weer met blijdschap, verwondering en geluk.
Fijn dat je ook het licht ervaart na een donkere periode. Mooi is dat hè? Fijne jaarwisseling…