Willeke Kieft

Willeke Kieft, fotografe

Ineens was daar een uitnodiging van Henkjan voor Mijn moment…. en ik dacht: “wat LEUK, maar wat spannend ook…” Na een weekje brainstormen in mijn hoofd, ga ik er maar eens voor zitten. Zeker na de bemoedigende woorden op de uitnodiging: “I’m so tired of pretending I’m not special”.

Bij het terugblikken op 2011 viel mij op dat ik bij verschillende gebeurtenissen constateerde: ‘en het is goedgekomen!’ Het jaar begon met een schokkende gebeurtenis: het 7 maanden oude zoontje van mijn beste vriendin werd getroffen door hersenvliesontsteking, de ergste vorm. Erg verdrietig en een periode waarin we intens hebben meegeleefd, dag en nacht het oog op de telefoon. Ineens sta je dan langs de kant en alles wat je kan doen is: er zijn!! Maar dat is dan ook belangrijk en nodig! De kleine held heeft geknokt voor zijn leven en met een brok in mijn keel typ ik: ‘ het is goedgekomen!’.

Met in gedachten een bijzonder moedig en ernstig ziek meisje van bijna 2 jaar uit onze omgeving, spreek ik de wens uit dat ik graag in 2012 ook bij haar kan zeggen: ‘het is goedgekomen’…want dat mag (MOET) na zo lang vechten!

In maart raakte ik zwanger, maar helaas eindigde dit in mei in een miskraam. Verdrietig, maar bepaald door de natuur en die gedachte was toch troostend. Met vertrouwen dat het goed zou komen weer verder gegaan en… het is goedgekomen!! Ons zoontje was bij de echo en dit was een ontroerend moment: “mama kijk, de baby zwaait naar mij”. Na een positieve 20-weken-echo gisteren zijn we blij en onder de indruk van het wonder in mijn buik!

Wat ook goed kwam is een verbouwing…. Begin er nooit aan! Of in ieder geval goed voorbereid: ) Helaas heeft 2011 helemaal in het teken gestaan van een gestagneerde verbouwing (begonnen mei 2010) in het soutterain, vanwege een conflict met de aannemer… maar… ‘ het is goedgekomen’ !Na veel juridisch getouwtrek is het conflict afgekocht en hebben wij het weer in eigen hand… het dromen over hoe de babykamer eruit gaat zien is begonnen, zonder mitsen en maren!!

Zakelijk gezien (word een beetje giegelig van het woord zakelijk gekoppeld aan mezelf) combineer ik mijn werken met multiproblem-situaties op de Geitenkamp, met mijn eigen bedrijfje Willeke Kieft Fotografie. Dit jaar begonnen met mijn weblog (www.willekekieft.com) en een booster-moment was de klant die mij vond via google… een onbekende! ..zonder mond-op-mond-reclame… Dit laatste leverde het me gelukkig op na de fotoshoot van hun gezin. Wat een plezier heb ik elke keer weer in het fotograferen! In 2012 ga ik de focus meer leggen op mezelf profileren, al vind ik dat nog steeds het moeilijkst, ik wacht nog teveel tot het op me af komt.

Het brengt me bij mijn laatste moment, eentje die ik onwijs koester! Mijn oma werd 90 jaar in augustus. Zij vierde dit in 2 etappes, waarvan de eerste met haar 3 broers en 3 zussen, allemaal (toen) nog in leven. Zij is de tweede in de rij. Voor het eerst in jaren helemaal compleet. Ik heb haar verrast door op deze geweldige ochtend foto’s te komen maken; zo ook een groepsfoto. Dit is voor mij en zeker voor haar de meest waardevolle foto van 2011 geworden… zeker als je bedenkt dat inmiddels drie ervan zijn overleden, waarvan 1 broer vandaag… Mijn oma is uit het veld geslagen, maar zo blij met de foto aan de muur in haar oma-huisje. Dit bevestigt voor mij nog eens hoe waardevol foto’s zijn en hoe graag ik alledaagse, spontane, pure, bijzondere fotomomenten wil blijven vastleggen in 2012 met hopelijk weer mooie uitdagende opdrachten! Ik wens iedereen een gezond, inspirerend en mooi 2012 toe en Henkjan, nogmaals bedankt …het heeft me een mooie terugblik bezorgd!