In August, there had been yet another killing of an unarmed young man named Michael Brown in a small town called Ferguson, Missouri. I have been familiar with the issues of police brutality in the United States for decades though I understand that most people aren’t familiar with this problem. At that time, the shooting was not yet on the […]
Ieder jaar rond november/december kijk ik bewust terug naar de voorgaande maanden. In mijn hoofd alles nog eens meemaken. De reizen, de ontmoetingen, de kansen, de dromen. En de minder leuke momenten nog eens de revue laten passeren. Op basis van die reflectie probeer ik een conclusie voor mijzelf te trekken, wat kan ik beter anders doen, wat heb ik
De avond ervoor fantaseer ik erover. Ik stel me voor hoe een joviale-maar-zakelijke man in pak mijn hand schudt. Hoe hij koffie voor me inschenkt en enthousiast knikt als ik hem vertel over mijn plannen. Hoe ik met een zwierige beweging mijn handtekening zet en met een stralende glimlach het pand verlaat. In werkelijkheid moet ik die ochtend in februari
7 Februari 2014: een belangrijke dag… Op die dag kreeg ik namelijk de sleutel van mijn nieuwe huis. Vanaf het moment dat ik de woning binnenstapte, voelde deze jaren ’30-woning als ‘mijn huis’. Meteen was ik verliefd op de glas in lood-deuren, het interieur en de gezellig hoekjes. Het leek wel alsof het was voorbestemd. Maar die sleutel was voor
De “Fake Selfie” Toen Henk-Jan mij opnieuw benaderde voor ‘Mijn Moment’ was ik natuurlijk zeer vereerd. En toch heb ik een tijdlang gedacht dat ik dit jaar misschien maar niet mee moest doen. Ik moest heel erg nadenken over ‘mijn moment’ van 2014. Het was teveel en te weinig tegelijk. Moest ik gaan schrijven over mijn opnieuw succesvolle blog jaar?
“Papa, gaan we stoeien?” In de eerste seconden van dit jaar wensten we elkaar een gelukkig 2014. Dat werd het niet per se. En toch ook weer wel. Soms moet je concluderen dat het niet werkt en ook niet meer gaat werken. Dat moesten wij dit afgelopen jaar. Met alle gevolgen van dien: het huis uit, mediation. Omdat je elkaar
Enkele jaren geleden had ik al afscheid genomen van Experience Expo. De naam van mijn bedrijf sinds 1992. Omdat ik na een dodelijk ongeval van mijn maatje Richard niet meer voldoende motivatie kon opbrengen en iets heel anders ging doen. Ik bleef wel in de branche maar stopte, wat later bleek tijdelijk, met mijn bedrijf. In 2011, na een mislukt
2014 was het meest onhandige jaar om iets nieuws te starten. Toch is dat wat ik heb gedaan – en ik ben er trots op. 2014 is het jaar waarin ik voor het eerst in zes jaar weer een boekheb uitgebracht. Het plan lag er al een tijdje: ik wilde naast alle technologiedingen nog iets anders doen, iets waar ik
Gonny van der Zwaag Lees verder
“Meisje van de Slijterij”. Ik slik even. Het is raar als iemand anders zo een telefoon opneemt. Er schieten flarden van de afgelopen 11 jaar door mijn hoofd. Hoe ik eerst niet begrepen werd. Hoe er in de branche lacherig gedaan werd over die slijter die stukjes op internet postte met de naam Meisje van de Slijterij. Hoe ergens in
Op 14 december zoek ik mijn broer Tim op in mijn telefoon om te vragen wat hij voor zijn verjaardag wil. Ik zie een andere Tim verschijnen: ‘Op vakantie – geen iphone mee – geen whatsapp dus !’ 151 dagen en 11 uur geleden schreef Tim dit, voor hij naar Bali vertrok om een maand lang te genieten van een
