Al in het voorjaar van 2019 weten wij als gezin wat we op 7 augustus zullen gaan doen. Op die datum begint namelijk onze meerdaagse trektocht door de bergen in de Vogezen. Om zeker te zijn van overnachtingsplekken op de route, hebben we die ruim van te voren alvast geboekt. Het nadeel van deze vroege boekingen is: we kunnen niet […]
Maybe, we can find a place to feel good. And we can treat people with kindness – Harry Styles. “Mama, ik voel me zo alleen. Ik heb me nog nooit zo alleen gevoeld”. Ik kan mijn 15-jarige dochter nauwelijks verstaan, door de speaker en haar tranen. Zo hard als het mag, ben ik onderweg in de auto van Amsterdam naar
Op 6 december had ik een vrije dag. Zo eentje die al weken dik omlijnd in mijn agenda stond en waar ik al minstens honderd keer naar had verlangd. Ik zou vol energie opstaan, me klaarmaken voor een twee uur durende autorit naar Amsterdam en daar bijkletsen met een dierbare vriendin die ik al een half jaar niet had gezien.
Academisch ziekenhuis. Dag drie. Er is flink versierd met kerstbomen, guirlandes en kerststallen in vele soorten en maten. Ik druk op cappuccino, extra sterk zonder suiker. Rechts van mij zijn een vader en zijn zoon verwikkeld in een potje tafeltennis. Erg vloeiend gaat het niet. Alhoewel het jongetje in zijn rolstoel behendiger manoeuvreert dan zijn toch wel corpulente ouweheer, lijken
3 juni 2019. “Volgens mij heeft u gewoon al 5 jaar een chronische ontsteking in uw pols. Ik kan een cortisone injectie geven voordat we verdere stappen nemen” Ik dacht: kom maar door, dan ben ik misschien eindelijk eens van mijn pijn af. Wat ik toen nog niet wist, was dat mijn lijf ging steigeren van het stofje dat ik
Als de telefoon ‘s avonds laat gaat, liggen we beiden al te slapen. M. is gelijk wakker en springt uit bed. Ze voelt dat er iets aan de hand is. Aan haar antwoorden hoor ik dat het serieus is. De verzorgende aan de telefoon mag het officieel nog niet zeggen, de arts moet het nog officieel vaststellen. Ze is duidelijk,
Ik voel de grond onder mijn voeten wegzakken terwijl ik de WhatsApp berichtjes lees. Ik heb geen reden hem te wantrouwen. Ik liep toevallig langs zijn telefoon op weg naar de badkamer; zijn scherm was open en iets trok mijn aandacht, ik werd er letterlijk in gezogen. “Hier moet een logische verklaring voor zijn, die vrouw is vast een goede
‘laag hangen de klanken in de zaal de lange, zware snaren van de contrabas dragen samen met het losjes pulsen van de brushes op het drumstel de beat, de basis voor knappe kuren op het klavier’ Het is zondagmiddag, 19 januari. De plek: mijn warme thuis voor live jazzmuziek, zaal Paradox in Tilburg. Spannend, vandaag deel ik het podium met
Het eerste afscheid was op 1 oktober 2018. En er volgde nog één, eigenlijk heel onverwacht. Tijdens het Hemelvaartweekend van 2019. Hij had zijn naam te danken aan zijn werk, nou ja, aan het af en toe inschenken van benzine bij de voormalige garage naast onze stamkroeg, café Oosterling. Een schitterende naam, Ruud Garage. Het zou nog jaren duren eer
Het is alweer 7 jaar geleden dat wij, Coen en ik, vertrokken uit Arnhem om ons weer te vestigen in mijn geboortedorp Kerkrade. Niet de meest opvallende plek in de Limburgse heuvels, maar wel mijn plek. De plaats waar ik opgroeide, waar familie en vrienden woonden en waar onze kinderen geboren werden. Thuis dus. In deze 7 jaar heb ik
