Ik moet wel lachen, net, zittend in de zon op m’n terrasje aan de Berkelboulevard met het boek Autonomie van Beate Rössler op m’n schoot en lezend over het fenomeen lifelog. Dat ik net nog geen volle bladzijde van dit boek gelezen heb en me meteen alweer een idee te binnen schiet… echt rustig lezen en na een hoofdstuk het boek wegleggen is er bij mij niet bij, nee. Ik moet lachen, of eigenlijk voelt het meer als binnenpretje en schuddebuikje, omdat me ineens het idee naar bovenkomt om van het blog deel van #mijnmoment een lifelog te maken.
Ik dacht: waar kan ik nou op Punkmedia m’n persoonlijke verhalen kwijt, of m’n dagboek publiceren… (ik ben gek op dagboeken, Jan Wolkers, Cees Nootenboom, die notities op dagen… ik loop dan echt in de geschiedenis met zo’n schrijven op zo’n dag mee in z’n hoofd, heerlijk)…
En ik zat al een lange tijd te denken over het stoppen met Mijnmoment.com, dus echt stoppen in de zin van stekker eruit. Want voor een website of blog die sinds oudjaarsdag 2021 niet meer wordt vernieuwd ieder jaar voor de hosting 500 euro te moeten betalen, vind ik nogal pijnlijk. Hoewel die verhalen natuurlijk bewaard moeten blijven, en ik even gedacht heb aan het sorteren, selecteren en verplaatsten van de mooiste verhalen naar Punkmedia.nl (op hetzelfde tijdstip als publicatiemoment, dat kan) schiet het me nu dus te binnen dat ik het blog deel van #mijnmoment als lifelog ga inrichten. Dus ook gewoon mijnmoment.com laat bestaan. Het geeft zo veel gedoe om de stekker er uit te trekken, en het is nogal een ding wat ik zou doen, daar moet men over geïnformeerd worden… etc etc.
Mijnmoment is mijn initiatief, mijn ding, dus op mijn ding mag ik ook mijn ding gaan doen, vind ik zelf. Dus mijnmoment.com/lifelog of mijnmoment.com/blog wordt mijn digitale dagboek. In de zin zoals Beate Rössler dat in haar boek beschrijft. Persoonlijk, maar niet geheim en open voor dialoog.
Over the state I’m in op dit moment. Op mijn moment vandaag.
Zin in.
En dan met de foto’s van die dag erbij… dat soort dingen. Lekkerrrrr…
En eerlijk publiceren op het moment dat ik klaar ben met schrijven, push the button: onmiddelijk publiceren (en daarna gewoon kunnen Bewerken natuurlijk, ha.)
Oh ja, ik ben weer gaan tannissen. Videostill van een verwoestende forehand.
