Lente. Carillonklanken dwarrelen over de Jordaan naar mijn balkon. Mussen vliegen af en aan. Buiten krijgen de bomen langs de grachten nieuwe blaadjes, een betoverend groen waas. Lopend door de smalle zonnige straten wil ik genieten, maar mijn buik zit in de knoop. Ik wil naar buiten. Ontsnappen uit de stad. Knerpend zand. Ruisende bomen. Lucht voor zieke longen. Mijn huis in Amsterdam voor een huis op Texel… ruilen. Maar de spelregels zijn weer eens veranderd en we kunnen niet tekenen. De stad is van steen.
Op 30 juli neemt een grote wagen al mijn spullen mee naar het eiland. Op de boot knijp ik in de hand van mijn lief. We eten Chinees in de tuin en slapen tussen de dozen.
Hoogzomer. Ik lig op mijn picknicktafel naar de meteorietenregen te kijken. Ze maken geen geluid. Mijn benen zitten vol bloederige strepen door de scherpe doorns maar ik word beloond met bakken vol dikke zoete bramen. Ik proef schapenkaas. Hele jonge en hele oude. Ik loop op blote voeten over een grazig pad naar de Hoge Berg. Ik duik in zoute golven en laat mijn voeten wegzakken in het natte zand. Was de lucht ooit zo blauw boven Amsterdam?
Herfst. Ineens ben ik ziek en de wereld wordt heel klein. Mijn tuin is het universum en ik zoek tussen de wijnranken naar spinnen en stop af en toe een sappige druif in mijn mond. Ik zet mijn tuinstoel op een beschut plekje en geniet uren van de zon ondanks de frisse wind. De vogels hebben het voer ontdekt dat ik heb opgehangen. Mezen, mussen, groenlingen en vinken. Een grote bonte specht. Een roodborstje vliegt tegen het raam en ligt hijgend in mijn hand. Is dat bloed in zijn snavel? De kwetsbaarheid van het leven. Een grote rode kip komt zomaar de tuin in gestapt. Van mij mag ze blijven, maar dat doet ze niet.
Het is koud. Dik ingepakt stap ik na lange weken in en om het huis weer op de brommer. Hij wacht op me in het bos terwijl ik mijn rondje loop. Langzaam groeit de wereld weer. Wat ruikt het eiland lekker. De toeristen zijn weg en ook de bramen. De heide is allang uitgebloeid en de paddestoelen hebben het mooiste gehad. Het is stil en ik hoor de wind door de dennen ruisen. Ergens roept een buizerd. Ik drink op een bankje groene thee uit mijn thermos. De damp blijft even hangen.
Ik ben verhuisd naar Texel.
3
*hart* (bedoelde ik)
Dikke, dikke 10+…we hebben haast tegelijkertijd de overstap gemaakt en zijn er beide beter op geworden. Het geluk straalt van je tekst af!
@Marloes Dat was precies mijn gedachte toen ik JouwMoment las… verhuizen kan echt thuiskomen zijn.
Een mooie sprong , een prachtlanding. X
Ik ken je niet echt en toch laat je me steeds belangrijke en mooie stukjes van je leven zien. Dank je wel daarvoor, het inspireert me om door te zetten als het moeilijk wordt, keuzes te maken en stappen te zetten. Ik hoop dat mijn moment in 2013 gaat komen, je leest het dan vast wel…..ergens…. Veel geluk lieve leuke Els!
@kees *plons!* đ
@Djaantje Zo mooi van sociale media… ik vind het heerlijk al dit moois te delen.
Mooi verhaal, leuke manier om te beschrijven hoe je bent verhuis en geniet van het mooie eiland Texel. Ik kan het weten, ben er opgegroeid! Geniet daar op dat eiland in de verte maar heel lang!!
@bob Ik geniet ook van jouw verhalen over je jeugd op Texel… heel bijzonder!
Ik ken je niet persoonlijk…maar ik ken je eigenlijk erg goed! En daar ben ik maar wat blij mee! ’t Ga je goed daar op het eiland…en ik hoop nog ‘ns in de gelegenheid te zijn de oversteek te maken om samen te genieten van alles om ons heen! Vooral een gezond 2013 gewenst!
Zo voelt dat zeker @RenĂ©, die verbondenheid via twitter en facebook is voor mij enorm belangrijk. Ik geniet ervan en heb er veel steun aan. Tijdens m’n verhuizing en de voorbereiding daarvan heb ik me gedragen gevoeld door al die lieve betrokken mensen! Ik wens jou ook een prachtig 2013!
Mooi geschreven, ik heb het aandachtig gelezen . De reden dat ik dit verhaal vond is minder leuk. Onze zoon 13 heeft ernstig astma.
Binnenkort gaat hij voor de tweede keer naar Davos . Vreselijk om zoveel medicijnen naar binnen te zien gaan bij hem. Ik ben maar aan t denken en piekeren over wat nu.
Natuurlijk denk ik nu ook vaker aan het woord verhuizen . Moeilijk omdat er zoveel bij komt kijken.
( eigen zaak, school )
Uiteindelijk ben ik naar 1 ding heel benieuwd … Ik kon nergens vinden hoe het nu gaat ? Is er daadwerkelijk verbetering? Minder medicijnen?
Ik ben echt waanzinnig benieuwd naar het antwoord hierop .
Verder wens ik je op het prachtige Texel een heerlijk leven toe!