Guido van de Wiel

Zaterdag 12 april 2014. De Rotterdamse schouwburg. The Kyteman Orchestra treedt op. The Jam Sessions. Ik sta in de zaal. Halverwege de avond voel ik iets. Ik ga omhoog. Ik word opgetild. Door de muziek.

Kyteman boekt in 2014 een aantal poppodia en theaters zonder enig repertoire. Op eventuele vragen van concertzaaldirecteuren welke nummers ze zouden gaan spelen, antwoordt hij: geen idee. Welke stijl? Geen clou. Hoe lang? Onbekend.

 Hij oefent met zijn band geen songs, geen melodieën, geen ritmes of akkoordenschema’s. Ze oefenen in aanloop van deze tournee een muzikale gebarentaal, ze oefenen flexibiliteit en flow. Zodat zij zich kunnen aanpassen aan elke situatie, waar zij als band in terechtkomen. Het spannende proces van hoe een nieuw nummer kan ontstaan, wordt ter plekke gecreëerd. Op het podium.

Het magische moment. De meester, de menigte, de meshup aan melodieën komen met mezelf samen te vallen. In die extase vindt in mijn hoofd, in mijn hart, in mijn ziel de bevruchting plaats van hetgeen in 2015 wel eens een nieuw boek zou kunnen worden. Ik hoor geen muziek en melodieën meer. Ik ben getuige van een rechtstreekse expressie van emotie. Kyteman spreidt zijn armen uit. Hij zweeft op zijn eigen muziek. En ik zweef mee.

Eerder die middag las ik op de website van Kyteman al de term ‘Just wing it’. Als een van de muzikanten denkt: wat zou het gaaf zijn als dit of dat nu zou gebeuren, en hij is bij machte om dat toe te voegen met zijn instrument, dan mag hij dat toevoegen. Kyteman zelf dirigeert al deze initiatieven en expressies.

In dat ene moment wist ik: ‘just wing it’ gaat niet over vrijblijvende improvisatie, maar veel meer over de vraag of je ergens door wordt opgetild. Of ergens door wordt tegengehouden. Zo gebruiken de muzikanten hun inspiratie in het hier-en-nu, om met elkaar tot een overstijgend niveau te komen.

Guido van de Wiel 3 Kyteman wing MM
Foto:© copyrights Kyteman

Ik werd opgetild door de kunst van het maken, het raken én de kunst om geraakt te worden door iets dat groter is dan jezelf. De muziek is niet vastgesteld, maar de muzikanten stellen zich open. Dit was geen muziek volgens vaste en voorschrijvende regels, maar klanken en vibraties die – door principes als energie en flow toe te laten – juist het speelveld losmaken en in beweging zetten.

Voordat ik weer op de aarde stond, zag ik hoe veel meer collectieve wijsheid in een groep gebruikt kan worden, begreep ik ineens dat je kunt kijken naar de thermiek binnen een groep, dat het de vraag is waar technisch vakmanschap een middel voor is en hoeveel gaver de wereld eruit zou zien als we vaker zouden werken volgens het principe: just wing it.

Ik bleef achter met de vraag: wat maakt mij groter of kleiner, kan ik me laten leiden door het hier-en-nu en durf ik een beweging te maken die groter is dan ikzelf?


Guido van de Wiel (www.wheelproductions.nl) is schrijver en ghostwriter van managementboeken, hoofdredacteur van het platform www.duurzaamnieuworganiseren.nl en vaste coach bij Rotterdam School of Management. Hij is meerdere malen genomineerd als Trendwatcher of the Year en stond begin december met twee boeken in de top 10 van www.managementboek.nl.

5 gedachten over “Guido van de Wiel”

  1. Dankje Guido voor jouw moment. Zet mij heel erg aan het denken. Of beter gezegd: het intrigeert me.
    Het intrigeert me hoe jij, met jouw expertise op het gebied van management en organiseren, dit magische moment hebt beleefd. Ik ben benieuwd welke analogieën je trekt, of je verbanden ziet met hoe bedrijven zijn georganiseerd en met de cultuur binnen organisaties.
    Ik denk aan visie, aan vakmanschap, aan vrijheid binnen kaders, aan respect voor elkaar, aan diversiteit (in persoonlijkheid, in werkwijze, etc.), aan innovatie, aan lef. Aan ruimte.
    En nu ik je bijdrage (voor de derde keer) herlees, weet ik: jij ziet het ook. Het concert heeft je destijds geraakt, maar je ziet in reflectie ook hoe dat heeft kunnen gebeuren. Mooi! Zou ik best ’s met je over door willen praten.

  2. Avatar foto
    Keimpe Bleeker (@bleekerk)

    Dank Guido! Ik denk dat de kern hier in zit: ‘Op eventuele vragen van concertzaaldirecteuren welke nummers ze zouden gaan spelen, antwoordt hij: geen idee. Welke stijl? Geen clou. Hoe lang? Onbekend.’. Dát is de enige basis voor innovatie, lees: businesskansen. Je kunt innovatie niet organiseren en plannen en innovatie kan nimmer een afdeling of budget zijn. Innovatie is een mindset waar je als organisatie ruimte voor moet bieden. Op individueel niveau moet een medewerker ruimte hebben voor de afwegingen ‘wat doe ik, waarom doe ik dat en kan ik dat beter doen’. Je moet daarbij ruimte bieden voor mislukkingen en dus kosten. Als je zou ondernemen -en innoveren- zoals Kyteman cs muziek maakt en niet vanuit klassiek management denkt, liggen er ontzettend veel kansen!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven