Hennie Tibben

Hennie Tibben, tibbenwerkt! – business coaching

“You’ve got DM”. Henk-Jan in da twitter house, hij vraagt naar #mijnmoment. De mooiste, privé en zakelijk. Wat raar, eerst moest ik er echt over nadenken. Daarna: kom op, die momenten ken ik en voel ik nog steeds.

In 2011 vroeg het woord ‘sterfelijkheid’ mijn aandacht. Dat schrijf ik liever niet, maar het is zo. Vaders en moeders van geliefden zijn overleden of heel ziek. Ook mijn eigen ouders kregen het voor hun kiezen.

Ik zie zo weer de twee omhoog stekende duimen en even later opgeluchte stille tranen van mijn vader. Ik zag ze toen hij in januari plat op een ziekenhuisbed de behandelkamer werd uitgereden. Kort daarvoor had ik een prachtig gesprek met mijn moeder, al wachtend op dat spannende moment.

Privé (of vooral persoonlijk) en zakelijk is bij mij sterk met elkaar verbonden. Tijd voor het andere ‘mijnmoment’.

In 2011 zou ik een Halve Marathon lopen. Ik vertelde het alvast aan anderen en schreef er over. Terwijl ik absoluut niet zeker van mijn zaak was.

Ik heb allerlei sporten met vlagen gedaan en zag er eerder sportief uit dan dat ik sportief was.

Ik ben enthousiast, houd van uitdaging, afwisseling en heb brede interesse en veel kwaliteiten. Maar ook keuzestress en bindingsangst hoorden bij mij.

In het najaar van 2009 kwam een keerpunt. Met mijn bedrijf tibbenwerkt.nl koos ik voor zelfstandig ondernemende professionals als favoriete klant en tegelijkertijd begon ik met hardlopen. Vanuit het niets werkte ik toe naar een 10 km wedstrijdloop en in hetzelfde najaar haalde ik 10 Engelse mijl. Daarna kwam er een terugslag, het kwam erop neer dat ik in 2010 vooral bij de fysio liep.

Toen het winterweer in 2011 opklaarde begon ik weer fysiek met hardlopen. Mentaal had ik een zware training gehad: omgaan met hindernissen.

Ik maakte een trainingsschema en was alert op de balans tussen trainen en rusten. Ik wilde op 16 oktober mijn eerste Halve Marathon lopen en na 21,1 km fit de finish over in het Olympisch Stadion van Amsterdam.

In de weken ervoor kon ik me er echt niets bij voorstellen. Zou ik het gat tussen mijn langste trainingsafstand en de wedstrijdafstand echt kunnen overbruggen? Ook kreeg ik van andere hardlopers wel erg fanatieke adviezen, bijvoorbeeld over tijden.

Op de avond voor de wedstrijd dacht ik aan mijn doelstelling: fit de finish over. Ik besloot niet op tijd te lopen, maar puur op mijn hartslag.

Nooit vergeet ik de laatste 200 meter van mijn eerste Halve Marathon. Ik voelde in mijn hele lijf dat iets – dat eerst onmogelijk leek – nu binnen handbereik lag. In de laatste bocht op straat schreeuwden bekenden naar mij, daarna mocht ik in de herfstzon het Olympisch Stadion binnenlopen. Ik kreeg kippenvel en even later liep ik fit en heel gelukkig de finish over….

Hardlopen gaat voor mij over leven en ondernemen. Over doelen stellen, werken, rusten, hindernissen nemen, prachtige momenten ervaren en het beste uit jezelf halen. Ook in 2012!