Het moment dat toch nog kwam

Maurice Jager

Dit jaar was een vreemd, raar jaar.

Het jaar begon natuurlijk fantastisch met een lockdown en mijn werk niet kunnen doen. Ik zou een verhaal kunnen schrijven over hoe, ondanks de lockdown, dit jaar toch een succes werd.
Een dertien in een dozijn verhaal, wat ik deze week continu lees op LinkedIn en andere social media. Zakelijk was het mijn beste jaar ooit, ik mocht potdorie alle Nederlandse Olympische atleten fotograferen voordat ze naar Tokio gingen. Daar ben ik echt supertrots op.
Maar dat is natuurlijk niet het hele verhaal.

Dat is wat de buitenwereld ziet. Wat ik de buitenwereld vaak toon.

Ik vond dit jaar met vlagen moeilijk, soms zelfs zwaar. Cliché gezegd, met de nodige ups en downs.

Dit jaar is er voor mij dan ook niet direct één moment, het hele jaar was een moment. Dat moment eindigt op 1 januari.

Vandaag is de laatste dag van 2021 en dit voelt ook emotioneel als een dag om dit jaar met een flinke kei om de nek in de plons te donderen en lekker te laten afzinken. Vandaag is zo’n dag dat ik met verhoogde dijkbewaking de emoties ook probeer onder controle te houden. 31 december is altijd een dag van reflectie, dingen die samenkomen, en afsluiting. Het is inmiddels een soort van traditie geworden, dat 31 december nooit écht helemaal mijn dag is. Ik probeer wel dingen te plannen dan, maar écht uit de verf komt het niet.

Dit jaar waren er momenten van ongenadig hard lachen en momenten van in je eentje verdrietig op de bank keihard naar muziek luisteren.

Momenten van niet begrepen worden en van mensen tegenkomen die je écht snappen.

Momenten van succes en momenten dat je je echt een enorme mislukking voelt.

Momenten van mensen die je de rug toekeren en van mensen uit onverwachte hoek die je steunen.

Momenten dat je weet dat je alles kan doen wat je wilt en kan leven zoals jij dat wil en momenten dat je je afvraagt waar je het allemaal voor doet.

Momenten van intens geluk en momenten van enorme eenzaamheid.

Dat mensen uit je leven verdwijnen en dat je daar fantastische mensen voor terugkrijgt.

Het jaar van nieuwe en hernieuwde vriendschappen.

Een echte regelrechte rollercoaster. Formaatje Python op steroïden.

De eerste elf maanden van dit jaar ging het zo. In december kwam er verandering, een opmars naar een beter 2022. Met als hoogtepunt de beste Kerst in jaren, geen cadeaus die hoefde te worden uitgepakt, maar met mensen die het cadeau waren.

Het ging heus wel goed met me in 2021. Er zijn er maar weinigen die iets hebben gemerkt van dit alles hierboven. Ik val er mensen niet mee lastig, ben altijd wel gezellig. Als ik onder de mensen ben, dan bloei ik op. Maar als je dan daarna thuis bent, dan is dat sociale weg en ging het hoofd malen. Twitter en de mensen die ik daar heb ontmoet, dat was echt fijn. Zeker als je ’s avonds op de bank zit. Je kunt van alles vinden van social media, maar de connecties die gemaakt zijn op, in dit geval Twitter, waren goud voor mij.

Nou is het klaar met dit sentimentele verhaal, de knop is al een paar weken omgezet, vandaag gaat de kurk van de fles en we proosten op een mooier, beter 2022. Dat 2022 maar zo mag worden als mijn december 2021, dan ben ik zeker content!

2 gedachten over “Het moment dat toch nog kwam”

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven