“Oh dus jij hebt CRPS? Ja zo één had ik een tijd geleden ook. Kon niet meer lopen. Wat denk je? Een paar jaar later zag ik haar vrolijk door de stad fietsen! Heeft die mooi de boel jarenlang belazerd!”
De taxichauffeur die me naar het ziekenhuis bracht, dumpte haar mening heel stellig in mijn schoot. Geen twijfel over mogelijk; die vrouw had alles verzonnen. Ik was te geschokt om er iets van te zeggen, maar het stak me.
Over anderen oordelen en ze veroordelen gaat sommige mensen zo makkelijk af. Ik ken het maar al te goed. Tja, koppie iets boven het maaiveld uit in dit dorp en je bent als kínd al het gesprek van de dag. Misschien dat ik er daarom zo gevoelig voor ben. Teveel mee te maken gehad.
In de jaren van mijn ziekte is er veel over me beweerd. Recht in mijn gezicht, of (liefst natuurlijk) achter mijn rug om. Op subtiele en niet zo subtiele wijze. “Gewoon opstaan uit die rolstoel en gaan lopen. Komt het vanzelf goed.” ” Pijn? Ach, schouders eronder en gewoon doorgaan! Zo erg kan het niet wezen!”
Ziek zijn: Je moet het maar durven.
Het kan bijna niet persoonlijker dan bekritiseerd worden vanwege je aandoening en dat is daarom extra kwetsend. Het is een vervelende eigenschap om te hebben, maar onder dat wat stoïcijnse buitenkantje, trekt dit zachte ei zich dat heel erg aan. Ontelbare keren al heb ik mezelf als tiener, twintiger en begin-dertiger vermanend toegesproken: ” Je bent nu echt te oud om je zoveel aan te trekken van wat anderen vinden!” Maar gevoel laat zich helaas niet dwingen.
Gelukkig was ik uiteindelijk wel zo ver dat ik nét voldoende figuurlijk mijn vingers in mijn oren kon stoppen en keihard LALALALA kon blèren.
Maar toen brak er een nieuwe fase aan…
Acht jaar, een dozijn specialisten, kilo’s medicijnen en ontelbare uren fysiotherapie verder, gaat het met mijn gezondheid (tegen alle verwachtingen in) de goede kant op! Alle reden om blij te zijn, ware het niet dat het geklets al weer volop op gang is gekomen.
En dan moet ik weer denken aan die taxichauffeur.
Gunnen mensen een ander nou echt zo weinig? Het lijkt er wel op. En het doet weer pijn.
Beter worden: Je moet het maar durven!
Een hele tijd heeft het me actief tegengewerkt. Ik durfde nauwelijks mijn nieuw geleerde kunstjes (zoals daadwerkelijk lopen!) in de openbaarheid te tonen, bang voor nare opmerkingen.
Laatst kwam ik zo’n roddeltante tegen. Ze deed geen moeite haar sarcastische toon te verhullen: “Goh. Ik zie dat je loopt? Gisteren zag ik je nog in de scootmobiel?” Waar het vandaan kwam weet ik nog steeds niet, maar compleet gemeend riep ik: “Super hè? Er is me vandaag alweer een goede dag gegund en ik ga hem ten volle benutten!”
Ik constateerde trots dat het me oprecht, werkelijk níets kon schelen wat ze vond.
Beter worden: Ik denk dat ik er klaar voor ben!
Nathalie is een voormalig professioneel danseres die, na het oplopen van een handicap, zichzelf en haar wereld opnieuw aan het uitvinden is.
je bent een held!
GO GIRL! Laat de wereld maar kletsen, al is dat soms heel moeilijk. Dat zegt alles over de kletsers! 😉 Ik hoop dat 2015 een topjaar voor je mag worden en middelvinger voor de kletsers!
Laat anderen maar lullen, doen ‘ze’ toch wel. Top van je dat je NU voor jezelf kiest, belangrijkste! Succes met jouw wereld opnieuw uitvinden en invullen.
Heb je er wel eens aan gedacht dat het feit dat je het zo aantrekt een hele mooie eigenschap is? Niet de meest handige voor jezelf maar wel een hele mooie. Het zegt namelijk zoveel. En met name dat je uit een mooi stuk hout gesneden bent. Het juiste hout. Geniet van elke stap. Letterlijk en figuurlijk.
Lieve Nath,
Je bent geweldig! Zo sterk hoe je met je ziekte om gegaan bent, en zo fantastisch dat het steeds beter gaat. Hoop dat in 2015 je herstel nog verder doorzet, je alleen maar goede dagen hebt en dat je, als kers op de taart, gaat dansen (of op de tenen trapt) met Dan Karaty. Het is je gegund topper!!
Heel veel liefs!
Supervervelend al die oordelen, alle mensen met een lastige ziekte (denk chronisch vermoeidheidssyndroom) komen ze tegen. Wat de rest al zegt: schijt aan hebben. Zij weten niet hoe het is, gelukkig maar, en hebben zelf vast weer een ander kruis te dragen. Anyway, ik ken je niet verder maar ga gewoon dapper door en ‘doe je ding’. De wereld heeft behoefte aan meer stoere wijven. Zo.
“Super hè? Er is me vandaag alweer een goede dag gegund en ik ga hem ten volle benutten!”. Die kwam bij me binnen…. volgens mij ben jij een prachtig mens!
Helemaal fijn meid, je ontroerd me. Heel veel kracht gewenst voor 2015 dikke knuffel
“Ik constateerde trots dat het me oprecht, werkelijk níets kon schelen wat ze vond.”…en terecht! Er zijn genoeg mensen die je wel zonder vooroordeel een helpende hand willen toesteken.
Zet m op meid, je bent een vechter!
Lieve Nath,
Mensen zouden 1 dagje jouw leven moeten leven. Dan zien ze je het wel anders. Er zijn nog altijd mensen die het nodig hebben om zich sterker te moeten voelen van de zwakte van andere…jij hebt dit niet nodig, bent al sterk zonder een ander onderuit te moeten halen. Ik weet uit ervaring dat de meeste mensen met ziekte en vele tegenslagen uiteindelijk de sterkste zijn en zullen zijn, ook al doet het roddelen soms pijn. Ik wens jouw dan ook veel vooruitgang in het nieuwe jaar. Je weet het 2 stapjes vooruit, 1 achteruit…maar geef de moed niet op:) Het gaat je lukken!!!
Veel liefs
Lieve Nathalie,
Je bent sowieso een kanjer(es). De term ‘waar een wil is, is een weg’ toon jij heel nadrukkelijk. Het verbaast mij overigens dat het alweer zoveel jaar terug is. Super van jou zoals jij ermee om gaat. Menigeen kan daar een voorbeeld aan nemen. Je was als dansdocente al een sterke, creatieve persoonlijkheid. Heb vertrouwen in jezelf en laat de anderen maar blablabla. Kop op meis dan gaat het echt goed komen. Liefs
Om meer dan je moment alleen een indrukwekkend verhaal.
wow, je durft
mooi geschreven ook
ik gun je alles!
Lieve Nathalie ( eigenlijk zou ik moeten beginnen met ” stoere meid”),
De meeste mensen snappen wel wat er met jou aan de hand is, en wensen je alle goeds toe. En wat een super bericht dat je kunt werken aan herstel, ongeacht hoever dit zal reiken. Ik weet zeker dat al je vrienden je alle goeds wensen voor het komende jaar en heel veel gezondheid . Het is ook heel begrijpelijk dat het je raakt als er zo over je gesproken wordt. Laat het je niet afleiden met waar je naartoe wilt. Wij steunen je en gunnen je alle succes en beterschap! Go for it, girl!!
GodSpeed. Völ Heil en Zeg’n vuur 2015!
Het is keihard, hoe gemakkelijk en snel mensen een oordeel vellen en het menen te moeten ventileren. ‘Het zegt alles over hen, niet over jou’, hoor je dan weleens. Dat is ook zo. Maar met dat besef komt meteen ook de gedachte op ‘als het alles over hen zegt, en ze zijn met zóvelen…is dat dan de staat van de wereld? Is dit hoe het is? De norm? Dan vind ik de norm ernstig tekortschieten’.
You go girl. Pak je momenten!
Iedereen ENORM bedankt voor de hartverwarmende reacties op #mijnmoment! Doet me echt goed! oe lichter je eigen hart lijkt te worden!
Ben erg blij dat ik bij ome @punkmedia in de biechtstoel ben gekropen; alle lieve woorden hebben me even ouderwetsch doen grienen! Maar het waren de goede soort tranen. 🙂
Nogmaals, wegens HTML-faal:
Iedereen ENORM bedankt voor de hartverwarmende reacties op #mijnmoment! Doet me echt goed!
Het is grappig hoe dat werkt; hoe meer harten er bij je onder de riem worden gestoken, hoe lichter je eigen hart lijkt te worden!
Ben erg blij dat ik bij ome @punkmedia in de biechtstoel ben gekropen; alle lieve woorden hebben me even ouderwetsch doen grienen! Maar het waren de goede soort tranen. 🙂