Petra de Boevere, meisje van de slijterij
‘Met je gezicht naar het verleden sta je met je rug naar de toekomst.’ Terugkijken heeft niet echt veel zin denk ik, maar even stilstaan bij de momenten van 2010 is wel mooi en relativerend.
Economisch was het voor de retail natuurlijk geen geweldig jaar, ook voor ons niet. Zoals in veel branches vallen er ook in de drankenbranche klappen.
En toch was het een goed jaar. Dingen vielen op hun plek. Er kwam een boek, er kwamen meer lezingen, ik leerde (nog) veel meer inspirerende mensen kennen en ik voelde me goed. 2010 maakte me blij en ik had geen zin om negatieve invloeden, die er voldoende waren, echt toe te laten.
Zonder slijterij zou het Meisje van de Slijterij wel haar basis kwijtraken en ik ben niet van plan dat voorlopig te laten gebeuren.
Ook in 2011 zal elke ondernemer in de retail, of horeca, steeds meer creativiteit ten toon moeten spreiden om zich te kunnen blijven onderscheiden van de concurrentie.
De recessie zorgt voor een kaalslag, maar creativiteit, persoonlijke aandacht en vakkennis zal meer en meer gewaardeerd worden. Mensen willen minder maar beter. En dan maakt het helemaal niet uit of je wijn, fietsen of bedden verkoopt. Als je passie verkoopt overleef je de crisis, daarvan ben ik overtuigd.
De presentatie van mijn boek in september was misschien wel het mooiste moment van 2010. Het voelde als de geboorte van een kindje, mijn kindje. Tussen het moment van beginnen schrijven en de uitgave zat precies negen maanden.
Ik had kritiek verwacht. Vooral omdat ik gekozen had voor een persoonlijke benadering, maar ik kan mijn verhaal nu eenmaal beter kwijt als het gewoon mijn verhaal is. Persoonlijke boeken die ingedeeld worden als management- of marketingboek zouden volgens mijn, achteraf onterechte, angst wel eens als niet-professioneel gezien kunnen worden. Die kritiek kwam niet. Eigenlijk waren er alleen positieve recensies. De ergste typering was misschien nog wel ‘licht-chaotisch’ maar daar kon ik wel om lachen want dat betekent dat het ook echt mijn boek is. Inmiddels is er een tweede druk, binnen drie maanden en daar ben ik enorm trots op.
In 2010 werd mijn oudste zoon verliefd en werd mijn jongste zoon een fanatiek twitteraar. Via twitter iets melden is bij pubers effectiever dan aan de trap staan roepen is mijn ervaring.
In 2011 ken ik manlief 25 jaar. We ontmoetten elkaar in 1986 op Sint Maarten en ik wil dan ook terug. Vijfentwintig jaar en twee zonen later met zijn allen naar de plekjes van toen. Ik wil kijken of de rum nog steeds goedkoper is dan de cola waardoor een rum-cola eigenlijk een cola-rum is.
En ik wil in 2011 heel graag een glas drinken met Herman Finkers. Ik blog nu 7 jaar als Meisje van de Slijterij en er is zelfs een boek. Hij maakte in 1987 een theaterprogramma over het Meisje van de Slijterij, maar ik ben het, nog steeds.
Misschien komt er nog wel een boek en de Zeeuwierjenever moet de grens over. Uitdagingen genoeg!
