Sanne Noorman

Een donkere donderdag in december. Daar lig ik dan. In bed. Het is elf uur en bewegen lukt niet. Ik kan niet meer. Ben op. Lamgeslagen.

Over het algemeen word ik getypeerd als een vrolijke, drukke en gezellige Miep. Ik lach veel, zwaai altijd. Schijn zelfs hardop te zingen als ik over straat loop. Ik heb het helemaal naar m’n zin in het leven, zou je zeggen. Toch is datzelfde leven niet altijd lief voor me geweest. Er zijn vervelende dingen gebeurd. Dingen die me overkomen zijn. Ik kon hoog of laag springen, de situatie bleef hetzelfde. Het enige dat ik kon doen was het een plekje geven. Dat klinkt oh-zo-mooi en schijn je met alles in het leven te moeten doen. Maar, lekker cliché, makkelijker gezegd dan gedaan. Ik ben een tobber, een denker. Mijn hoofd draait 24/7 op volle toeren. Ik denk mijn hoofd maar doe mijn hart.

Dat het leven soms hard voor me was vond ik zelf niet zo boeiend. De buitenwereld wees me erop. “Jee Sanne, dat is allemaal niet niks.” Tja. Het zal wel. Het leven is voor veel mensen weleens niet zo leuk. Het kan niet alleen maar lang leve de lol zijn. Ieder mens krijgt vroeg of laat ellende op zijn of haar bordje. Bij de één blijft het misschien bij een klein stukje vlees waarop je even moet kauwen, doorslikken en weer doorgaan. De ander krijgt een heel varken te verstouwen. Hoe dan ook, zet je tanden erin en bijt het kapot, dat leed. En ga door met je leven.

Hoor mij nou, met m’n grote mond. Je kunt wel door blijven hollen maar de ellende achtervolgt je vroeg of laat toch. Het wil verwerkt worden. Tot die tijd laat het je niet met rust, weet ik nu. Ik heb mezelf hier niet de gelegenheid voor gegeven. Dacht dat ik er wel mee om kon gaan. Ik had immers een leuk leven met veel zon. Dat er af en toe een grote grijze wolk voor hing, daar ging ik aan voorbij. Ik wilde vooral heel gelukkig zijn. Omdat naasten dat niet waren. Daarom. Daarom moest ik lachen. Vrolijk zijn. Van het leven genieten.

Twee uur later. Mezelf versleept van bed naar bank. Mijn vriendinnetje belt. Vraagt hoe het met me gaat. Ze neemt geen genoegen met een oppervlakkig ‘prima’ en ik barst in huilen uit. Nog geen vijf minuten later. Een voorzichtige lach op mijn gezicht. “Ach San, wat is nou eigenlijk geluk? Is dat alles op rolletjes? Een huis, een tuin, een kind, een goede baan? Of praten we onszelf dat aan? Willen we niet alles veel te goed doen en zijn we daarom nooit écht gelukkig? Omdat we altijd streven naar meer of beter?” Even ben ik stil. Dat is het! We besluiten onze eigen definitie van geluk te creëren. Een meer haalbaarder doel dan het ogenschijnlijke perfecte plaatje. Minstens drie keer per dag lachen. Dan zijn wij gelukkig. En me dunkt. Zelfs op zwartste dag van het jaar kan ik zeggen. Ik ben gelukkig.


Sanne Noorman (28) heeft naar eigen zeggen te veel schoenen en te weinig voeten. Ze is vier jaar geleden gestart met online schoenenboetiek Uppark en nam twee jaar later ook schoenenoutlet Fooshz.com over. Dit jaar heeft Sanne tevens een fysieke schoenenwinkel in het Limburgse Horst aan de Maas geopend. In haar persoonlijke blog Sanne. Shoes & Stories. schrijft ze over alles wat haar bezighoudt in het leven.

12 gedachten over “Sanne Noorman”

  1. Mooi zeg. Je kunt het niet wegstoppen als het écht de tijd is voor verwerking, en voor doorvoelen. This moment is EXACTLY where your most beautiful journey starts. Had dat ook op mijn 28e. Heftig en earth shaking in je leven. Maar het is de enige weg. Live it, love it. ❤️❤️

  2. Een heel varken kost tijd om te verorberen…soms moet je even tussendoor een ommetje maken, misschien wel een dutje doen of zelfs even iets anders eten.

    En over gelukkig zijn…soms zit groot geluk verstopt in diep verdriet. Het zit niet alleen in een lach, het zit in je lijf, in je hart, in overgave, in het leven. Ik weet dat ik mijn grootste geluksmomenten beleefde door mijn tranen heen, in de donkerste tijden. Omdat het een moment was, soms minuscuul klein, waarop ik me, soms slechts een secondelang, bewust was van dat moment in al zijn grootsheid.

  3. Heel mooi sanne! Je verwoordt precies hoe mijn gedachten het afgelopen jaar zijn geweest. De definitie van zowel geluk als succes zijn in ieders ogen anders. En nare dingen verwerken we ook allen op een andere manier.

  4. Beste Sanne Je schrijft recht uit je hart. Dat vindt ik mooi aan jouw want dat is wie ij bent .En ja de meeste mensen worden met vallen en opstaan een mens met inhoud een completer mens zoals al iemand schreef door de tranen zie je toch weer ik ga opkrabbelen en ik wil door ik wil leven .En ja menssen zien een vrolijke meid die zwaait lacht en geniet .maar wat je werkelijk voelt zien ze niet .Hoeft ook niet als ij het maar weet .Geluk wat is geluk ? Het is te voelen .het is te zien ! Maar niet in grote dingen maar in heel veel kleine dingen en inderdaad drie geluksmomenten op een dag is veel maar te weinig als je ze niet ziet Het eerste lentezonnetje op het puntje van je neus .die simpele glimlach tegen een vreemde of soms toch net iets wat een warm ..de knuffel aan een pup .Geluk is niet groot of klein maar je moet het zien .mijn slogan is nog altijd .wat je niet eronder krijgt maakt je sterker. Sta op en weet ik wil door .Het leven is de moeite waard maar niet makkelijker. Liefs

  5. Geluk is kunnen Zijn met wat zich aandient in jouw leven. Lachen, blij doen en succes is facebookhappiness. Verdriet voelen, blij zijn, gewoon Zijn, als het er allemaal mag zijn, overkomt geluk je… Denk ik

  6. Je denkt je hoofd en doet je hart en je schrijven is een mooie samenvatting daarvan, waarbij je breekbaar opstellen niet schuwt. Mooi en fijn om een collega ondernemer te hebben die dat durft en kan. Dank voor je tekst!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven