Vera Baars

Vera Baars, de Rode Neus

Mijn Moment 2011

Het is het jaar van Mijn Momenten.

Het jaar dat mijn dochterlief midden in de puberteit zit. En een relatie krijgt met een veel ouder vriendje. 1^e keer te laat dronken thuis komt. Haast niet meer naar haar vader gaat. En met opstandige puberbuien, kont in de krib, moeilijk heeft met zichzelf.

4 April: Paul de Blot komt bij MKBZevenaar, we hebben samen een moment, we hebben het over de clown. (foto onder)

30 april: De foto is van deze dag, ik voelde me goed, zin om koningendag te vieren. Het werd een super gezellige dag, met een grote groep fijne mensen. (foto boven)

Halverwege juni werd door de gemeente besloten om mijn bedrijf “de rode neus” per direct niet langer meer te ondersteunen met BBZ. Ze vonden mijn bedrijf niet levens vatbaar. Dus in juni was ik ineens zonder inkomsten, en met nog een openstaande schuld bij de gemeente. Een groot gevoel van falen, schaamte, mislukken wat nu?

11 oktober: de hele zomervakantie hard aan het werk. Overleving modus, in ploegendienst. orderpicking in het distributiecentrum van Kruitvat in Heteren. Wat mij daar opbrak was de bedrijfscultuur. Elkaar afkraken, geen team spirit, en de eeuwige seksuele getinte grapjes en opmerkingen. Ondertussen nog opdrachten voor de Rode Neus doen. Ik raakte uitgeput met het gevolg dat ik van een trap viel bij een Business-event. Een botje gebroken, dus in het gips. Maar wat nu, weer geen inkomsten gebroken pols.

3nov: Ik heb het op het laatste moment voor elkaar, ik kan dankzij mijn #dtv op twitter naar de Energiedag van MKB Krachtcentrale: Mooie ontmoetingen, mooie toespraken. Weer een begin van het gevoel; Ik mag er zijn, ik ben het waard; Ik ben.

13 nov. Met een oude nooit echt tot stand gekomen liefde naar de sauna. Een dag van weldaad, genieten. Een dag waar de vonk echt ontwaakt.

Prille liefde, hoe onzekerheid de overhand neemt bij mij. Ik kan er niet van genieten.

18 nov. Ik word verwelkomt door mijn prille liefde met Champagne bij hem thuis.

Tijdelijke andere baan, heel tijdelijk.

24 november 2011: Gips eraf, Arbo arts geen werk, minimale inkomsten. En oude angsten in de liefde die aan het licht komen. En heel hard mijn best doen om positief te blijven. Thuis komen en weer een vette rekening. Iets knapte van binnen.

Dus hup ik ga naar mijn meditatie/massage kamer, huilend van verdriet, boos nee kwaad schreeuwend van onmacht. Van mij hoeft het allemaal niet meer, ik doe toch zo mijn best. Ik ben het vertrouwen helemaal kwijt. Ik voel van binnen dat ik hierover controle wil houden. Ik besluit de controle los te laten en helemaal vrij mijn emoties te laten gaan. Terwijl ik loslaat voel ik de bodem en tegelijkertijd voel ik dat meteen weer omhoog veer. Een vreemd gevoel, maar ineens was daar vertrouwen, ineens komt een volle lach. En een enorm gevoel van dankbaarheid

En ja soms wil dat gevoel van paniek ohh hoe moet het mijn schulden, ohh ik wil geld winnen ik wil op vakantie, ik wil mijn dochter meer bieden ik wil ik wil. Maar dan weer terug naar dankbaarheid en vertrouwen.

Hier en nu: Ik voel me goed en kwetsbaar. Ik mag er zijn. Ik ben. Op naar 2012 vol nieuwe momenten.