Steven Gort, @StevenGort
Mijn eerste blog. Die eerste reactie. Van Henk-Jan Winkeldermaat. Henk-Jan wie? Ja, inderdaad. Ken ik ook niet. Persoonlijk dan. Toch koester ik dat moment. En ik markeer daarmee gelijk zijn #mijnmoment verzoek. Als samenvatting voor wat zich niet samen laat vatten. Een jaar van ontdekkingen.
Een loonslaaf die zichzelf ontdekte. En die zich daarmee aan de slavernij van het teveel ontworstelde. Teveel werk. Teveel hoofdpijndossiers. Teveel bureaucratie. Te weinig resultaten. Een te groot team. Om goed leiding aan te kunnen geven. Met genoeg aandacht voor eenieder.
Kortom. Teveel. Van alles.
Er is in dat alles geen verbetering opgetreden. Er is wel een belangrijk verschil gemaakt. Ik ben het profileren voorbij. De eigen emoties en gevoelens vormen mijn zijn. Tegenwoordig. En daarmee sinds kort mijn dag. Mijn werk. Mijn leven. Voortaan.
En wel hierom.
Ik kreeg door welke thema’s mijn leven tot nu toe bepaalden. Claimden. En ik durfde die thema’s onder ogen te zien. Ze niet langer te ontkennen. Daarbij geholpen door de juiste mensen. De juiste training. Het juiste moment. Het lot gunstig.
Ik leer met vallen en opstaan die man te zijn voor mijn vrouw. Die man die zichzelf is. Met die hartstochtelijke en onvoorwaardelijke liefde voor zijn vrouw. Die man die zijn stinkende best doet om ook vader te zijn voor zijn kinderen. En daarin niet zal voldoen aan de referentie van de Libelle. Nooit niet. Of die van Ouders van Nu. Of die van jou. Of van de buurman. Van de vriendin. Die man die daar vrede mee heeft. Rust. Nu wel.
En ik ben radeloos. Woedend. Boos. En verdrietig. Intens verdrietig. Omdat mijn zoon Tom niet thuis woont. Mijn zoon die wacht op een pleeggezin. Dat went niet. Zo’n keus mag niet. Wil je niet. Moet rationeel. Is emotioneel niet te vatten.
Op die eerste blog volgden er nog velen. Ik beschik offline over beperkte sociale vaardigheden. Online geeft mij ruimte. Veiligheid. Helpt mij een drempel over. Om contact te hebben met jou. Op welke manier dan ook. En dat heb ik geweten. De persoonlijke ontwikkeling hiervoor geschetst is mede het resultaat van mijn online aanwezigheid. En de reactie daarop. Van jou. En van die ander. Soms intiem en privé. Soms luchtig en oppervlakkig. Soms boos en teleurgesteld. Gewoon echt dus. Niks personal branding. Niks online reputation management. Niks marketing. Just me.
Een jaar waarin mijn lonkend toekomstperspectief helder werd. Onuitwisbaar helder. Mede de basis voor waar ik begon. Het teveel het hoofd kunnen bieden. Omdat ik weet wat er achter die berg ligt.
Een niet nader te definiëren VMBO klas. Nu nog niet. Die ooit deze meneer voor de klas zal krijgen. Meester Steven. Of zeggen ze geen meester op zo’n school? Die leraar Scheikunde. Die grote lange kerel. Die altijd zo streng kijkt. En boos klinkt. Maar dat niet is. En dat weten ze. Omdat ze hem kennen.
Die VMBO klas. Nu nog niet. Straks wel.
Kende Steven niet echt… als collega, niet als ‘mens’. Door ‘online’ een zeer open blik te gunnen in zijn leven maakt hij lezers deelgenoot van … hét leven? Steven laat weten dat niets vanzelfsprekend is. Steven ’triggert’. Niet alleen alert op zijn (brede) omgeving, nog meer op zichzelf. Dank voor je openheid. Jezelf kwetsbaar durven en kunnen opstellen is een groot goed. Dat zouden meer mensen moet doen…
Diana
Puur,open, met gevoel, emoties, de Steven uit ONS biogroepje. Voor altijd een plek in mijn hart, ik ben zo dankbaar dat ik je heb mogen leren kennen. Je bent meer dan ok grote vriend. Enne meester Steven…..ik vind het stoer !
Ontwapenend, eerlijk, kwetsbaar.
Ken je niet.
Vind je schrijven meesterlijk.
Het getuigt van warmte, de wil om te veranderen en vooral van heel veel lef om je zo kwetsbaar te durven openstellen. Echt chapeau… en ik wens je dan ook een gelukkig en voorspoedig 2012! Tot lees…
Steven. Ik was op zoek naar je blog en kwam hier terecht. Ik schaam me een beetje dat ik dit, dit verhaal, en dit verhaal op deze plek, helemaal gemist had.
Wat ben jij toch je eigen mens. Zo mooi.
*stilte*
Opnieuw je verhaal gelezen Steven!
Zo mooi en kwetsbaar!
Bedankt voor het delen