Mark Haagen

Eigenlijk bijna niet te doen dit. Eén moment kiezen uit 2020. 2020 is niet alleen een klote jaar omdat er corona was en ik met mijn bedrijf tot twee keer toe dicht moest. Het was ook een jaar die zonder de corona eigenlijk een beetje te veel negativiteit in zich had. Privé een scheiding meemaken, verhuizen van een fantastisch huis naar een mooie plek, twee keer een Corona lock down en dan als dieptepunt komt ook nog mijn compagnon te overlijden. Dat laatste was wel een beetje voorzien (trouwens mijn scheiding ook, maar dat terzijde.) Maar als het dan gebeurd ben je alleen maar stil, verdrietig en ja, ook wanhopig. Na een periode van bijna vijf jaar dat hij wist dat hij uitgezaaid prostaatkanker had kon het lichaam van Hans, want daar hebben we het over het niet meer aan. Hans heeft tot het laatste moment van het leven proberen te genieten en daardoor een kort ziekbed gehad. Je weet dat je het telefoontje ieder moment kunt krijgen, maar het moment vergeet je niet. Ik was net verhuisd toen ik hoorde dat hij was overleden. Ik was alleen. Alleen op een plek die Hans en ik samen hebben geschapen. Een plek die wij samen hebben getransformeerd naar een buitenplaats waar in goede tijden heel veel mensen van genieten.

De dag van de begrafenis

Hans was de avond ervoor al bij Buitenplaats Kameryck aangekomen. Samen met een prachtige zonsondergang wachtte ik hem op. Op die avond konden familie en vrienden afscheid nemen van Hans. Ook ik en mijn collega’s hebben die avond Hans herdacht met een heel mooi en fijn samenzijn. Op de dag van de uitvaart was het weer prachtig zomerweer. De ‘dienst’ werd live gestreamd. Mede door de beperkte aantal mensen die aanwezig mochten zijn vanwege de coronamaatregelen en ook omdat wij dit als eventlocatie natuurlijk goed kunnen. De uitvaart was prachtig, waardig. Na de dienst werd Hans door zijn beste vrienden weggedragen. Bij het kunstwerk op het eilandje stopte ze nog even voordat hij over de steiger aan zijn laatste reis zou beginnen. Iedereen kon onder het kunstwerk, waar zijn silhouet op te zien is bloemen leggen. Mijn vader had een kruisje gemaakt van hout en deze bewerkt met bloemen. Ik legde dat neer, keek op en zag Hans weggedragen worden over de steiger. Weg uit mijn leven. Ik had mij lang groot gehouden die dag, maar toen brak ik. Ik kon even niet meer. Alles schoot door mijn hoofd, de eerste ontmoeting, de bouw, de bouwstop, ons succes, het ziek zijn en het alleen verder moeten. Juist in deze tijd. Wat had ik Hans nog graag naast mij gehad en nu zag ik hem voor het allerlaatst weggaan. Samen met mijn team gaan wij de reis verder maken, wetend dat Hans met ons mee reist. Door mijn tranen heen voelde ik warme armen om mijn schouders; mijn personeel, troostend, kracht gevend. Dat moment, dat is mijn moment van 2020.

Mark Haagen is eigenaar van Buitenplaats Kameryck in Kamerik.