John van Rooijen

Dit is mijn moment van 2013 omdat ik me realiseer dat met iets minder geluk mijn leven nu compleet anders had kunnen zijn.

Maandag 28 oktober, het KNMI geeft een weeralarm af. Code rood voor Haarlem en omstreken. Mijn kinderen zijn die dag thuis en voor mij breekt een van de drukste weken van het jaar aan.
Echt druk maak ik me niet om die weer waarschuwingen en al helemaal niet als de Telegraaf het over een #Horrorstorm heeft.
Ik heb met mijn ouders afgesproken om onze kinderen bij hen kan langs te brengen en dan snel door te rijden naar mijn eerste afspraak.
Als we met ons drieën de deur uitstappen worden we bijna omver geblazen, windkracht tien is best heftig merk ik.

Het verkeer is onrustig, de wind heeft duidelijk invloed op het rijgedrag van de mensen om mij heen.Maar het schiet lekker op en we komen al snel aan bij de oprit van de A9.

En dan gaat alles in een flits.

De auto voor mij besluit om 5 meter achter het stoplicht dat op oranje is gesprongen te stoppen, in een flits rem ik, gelukkig ik heb genoeg afstand. Mafkees!

Dan een harde klap, spullen vliegen door de auto en ik hoor de kinderen huilen. Het duurt heel even voor ik door heb wat er gebeurt is.

We zijn van achteren aangereden door een vrachtwagen, Ik draai me om naar de kinderen en vraag of alles ok is, gelukkig zaten ze in hun stoeltjes met de gordels om. Ik stap uit en het portier wordt bijna uit mijn handen gerukt. De storm giert in alle kracht over de oprit. De bestuurder van de auto voor mij is ook uitgestapt en loopt enigszins verdwaasd en sorry sorry zeggend op mij af. „Sorry ik moet weg, ik ben op weg naar de begrafenis van mijn moeder!”
Ik noteer zijn gegevens en bekommer me om Rosa en Lucas en besluit om ze in de cabine van de achteropgereden vrachtwagen te zetten, buiten blijven is geen optie voor ze.

De vrachtwagen chauffeur is behulpzaam maar kan nauwelijks verbergen dat bij baalt dat zijn drukke schema voor die dag in de war is geschopt. Vanuit zijn cabine bel ik de ANWB, vertel dat ik met twee kinderen in een onmogelijke situatie verzeild ben geraakt na aan aanrijding. „Helaas meneer we kunnen niets voor u doen” is het botte antwoord, uiteindelijk wordt ik doorverwezen naar de verzekering en die snappen dat ik niet voor de lol bel. Binnen een half uur staat de auto op de bergingswagen en een uur later worden we thuis gebracht.

En dan komt de gebeurtenis in volle omvang bij me binnen! Wat hebben we geluk gehad. Ik bel Anne-Marij en met piepende stem vertel ik wat er gebeurd is. Man wat ben ik blij dat de kinderen niets hebben, en die auto (total-loss) interesseert me helemaal niets.

Na een week was de pijn in mijn nek verdwenen maar Rosa heeft nog weken lang angstig achterom gekeken bij ieder stoplicht.
Inmiddels rijden we in een volop van airbags voorziene nieuwe auto, dat dan weer wel…..

Ik ben John van Rooijen (@_broerz) Samen met Richard (inderdaad mijn broer) en met behulp van film vertel ik andermans verhalen; Wij helpen je jouw verhaal te vertellen zodat je gunfactor online zichtbaar wordt voor je klanten. Ik woon in Haarlem met Anne-Marij Merhottein, Rosa (2006) en Lucas (2007). www.broerz.nl