Sanne Walvisch, freelance digitalista
2010 was voor mij in de eerste plaats het jaar van de grote verandering. Een jaar van hechten en onthechten.
Onthechten. Want na exact acht jaar trouw in dienst van Sanoma Uitgevers kwam het moment om mijn zekerheden op te geven en in het diepe te springen. Eind juli diende ik mijn ontslag in met het idee dat dingen wel goed zouden komen. Begin oktober startte ik mijn eigen ik. Zonder vastomlijnd plan, maar met een bak kennis, kunde en creativiteit. En bovenal een dosis vertrouwen.
Doodeng. Voor iemand zo loyaal en honkvast als ik. Maar de vrijheid proeft tot nu toe zoet. Na een prachtklus van 3 maanden bij Layar, kijk ik nu met een zich langzaam maar zeker vullende agenda naar 2011. Het is heerlijk om voor een vers jaar te staan en niet te weten wat er gaat gebeuren. Zoveel plannen, zoveel wensen, zoveel mogelijkheden.
Hechten. Na 6 jaar wens, trouwde ik de liefde van mijn leven. Het zat ons zeker niet alleen maar mee. Omstandigheden leken even roet in onze huwelijksdag te willen gooien, maar onze liefde bleek sterker dan staal en 26 maart 2010 werd met stip de op één na mooiste dag van mijn leven.
Het grootste geluk? Het was het eerste jaar waarin ik 12 maande lang moeder was. Waarin mijn dochter Stella leerde lachen en leerde lopen. Waarin ik tot in al mijn vezels heb gevoeld hoe groots het is om iemands Mama te zijn. Dat lijkt misschien vanzelfsprekend, maar dat is het niet. En daarom tel ik dagelijks mijn #zegeningen met het leukste meisje van de wereld. Met allebei mijn ouders en stiefouders in de buurt. En een sliert aan stoere ooms en mooie nichten.
En nu sta ik hier en staar naar de start van 2011. Ik wens mezelf vooral een vervolg aan lef en geluk uit 2010 toe. Iets rustiger, op sommige fronten. In elk geval rustig genoeg om nog bewuster van zaken te genieten. En verder wens ik al mijn wensen op aan de mensen om mij heen. Dat 2011 een ieder mag brengen waar een ieder op hoopt. Dat hoop ik met jullie mee.
