Het moment dat we met het vliegtuig vertrokken van Amsterdam om na iets langer dan een jaar weer terug naar NYC te gaan. Ik moest een traantje laten, het vooruitzicht van weer optreden met mijn favoriete muzikanten, weer in-person werken op Berklee, geen nachtelijke zoom sessies meer en verder met mijn nieuwe album, een project voor en door vrouwen, met chocola.
Mijn man is ambassadeur van Original Beans chocolade, en hun ‘Femmes de Virunga’ is een reep donkere melkchocolade die door 1500 vrouwelijke boeren in Congo gemaakt wordt. In Virunga State Park, regenwoud 10 keer zo groot als Zuid-Holland, lopen militia en rebellengroepen rond die alles kapot maken wat op hun pad komt. Jonge mannen worden geronseld, en vrouwen met hun kinderen aan hun lot overgelaten. Door jarenlange inspanningen van Original Beans hebben deze vrouwen nu een zelfstandig inkomen en een betere toekomst. Eerder dat jaar, toen we met z’n allen thuis zaten, maakte ik een muziekvideo voor internationale vrouwendag. Ik bedacht me dat door deze reep mee te geven met elk verkocht album, ik niet alleen 100 vrouwelijke collega’s zou kunnen betalen voor hun werk, maar ook deze cacaoboeren in Congo kan supporten.
Om een diepgaand begrip te krijgen van de situatie waarin deze vrouwen leven, wilde ik naar Virunga. De CEO van Original Beans raadde mij dat af vanwege Ebola, de rebellengroepen en natuurlijk Covid, maar bracht mij in contact met Penny Taylor van de BBC Radio omdat ze een reportage had gemaakt over deze ‘Femmes’. Na een jaar lang e-mailen had ik haar eindelijk aan de lijn. Deze Britse dame vertelde over haar reis. En, ze was zo enthousiast over mijn project dat ze beloofde mij al haar opnames op te sturen: “anything I can do to help support these people there.” We hingen op en de bestanden druppelden binnen, uren interviews, geluiden van het regenwoud, vogels, van het werk met de cacao… De geluiden brachten mij dichter bij de kern van mijn project.
Penny vertelde dat ze dagen achterop een motorfiets door de jungle was gesukkeld, totdat ze bij een kleine stam van Pygmeëen kwam. Dit volk is eeuwen lang tot slaaf gemaakt, beroofd van al hun bezit, mishandeld, verkracht en vermoord. Penny zette haar microfoon neer voor een groepje kinderen die begonnen te zingen. Polytoon. Over oorlog. Over HIV. Tranen schoten in mijn ogen. Het raakte me tot in het diepste van mijn persoon. Hun muziek verbind alle mensen ter wereld op een manier die niet anders is te beschrijven dan een oervibratie die we allemaal in ons dragen.
Alle puzzelstukjes vielen ineens op z’n plaats: Ik, die iets positiefs wilde doen tijdens deze pandemie door mijn vrouwelijke collega muzikanten van over de hele wereld vanuit hun woonkamer mijn muziek te laten opnemen. De Femmes de Virunga, die ondanks de meest zware situatie op aarde voor hun familie weten te zorgen, en de pygmeëen, die niets anders hebben dan hun muziek en duidelijk maken dat we hier allemaal op aarde zijn voor hetzelfde: verbonden zijn met elkaar.
Meer info over mijn album vind je hier.
Oh wauw, wat leuk om eens een achterkant van het verhaal te horen. Jarenlang ben ik al fan van Original Beans als chocoholic. En ik ken wel wat verhalen door de mensen die we spreken op de beurs in Amsterdam. Maar dit is heel bijzonder. Ik ga je volgen en als het kan, sluit ik graag eens aan bij een event.
Dit is het goud van #mijnmoment, dat lieve mensen die elkaar nog niet kennen met elkaar worden verbonden door hun verhalen. Dit geeft mij als platform drager veel voldoening. Dank dames.
Dankjewel Judith ! En wat superleuk dat je al fan van Original Beans bent! Precies dat is het : samen maken we de wereld een beetje beter .