Coco Gubbels

Niet dat ik vroeger er veel over nadacht, in tegenstelling tot vriendinnetjes, maar ik wilde wel graag een Princesse jurk. Zo’n hele grote. Waar Sisi in de film in rond loopt. Van zijde en met bloemetjes. En dan ook heel veel bloemen (verse!) in het lange haar. Net als Sisi.

Ik kan me ook niet herinneren dat anderen mij ooit verteld hebben hoe dat nou voelt, hoe je het ervaart als je zelf de Grote Dag mag beleven. Het was een droom, alsof je het niet echt mee maakt, alsof het iemand anders overkomt. Een paar uur zenuwen vooraf en dan een paar uur in een roes. Wel opletten wanneer je Ja zegt. En niet huilen, want dat staat stom, maar ja echt tegenhouden lukt dus ook niet.

Mijn prins op het witte paard en ik hebben lang in andere sprookjes rond gelopen: hij had al vroeg een gezin en ik danste door het leven heen in mijn uppie. Ik wilde graag kinderen, eigenlijk nog liever dan die Sisi jurk. Beide heb ik niet gekregen, hoewel zijn kinderen nu ook een beetje van mij zijn. Dat is een zachte deken over het pijnlijke gat dat nooit verdwijnen zal.

Het was tweede kerstdag en we zaten met de kinderen aan het ontbijt. Allemaal in pyjama en ik had mijn warme onesie aan. De kerstcadeautjes waren de avond ervoor al verdeeld en uitgepakt. Toch was er nog een cadeau over, zei hij en ik had opeens een klein doosje voor me staan. Ja! Nog voor ik wist wat er in zat. Tussen tranen door kon ik twee grijnzende tieners zien aan de andere kant van de tafel.

Zes maanden later stonden we omringd door vrienden en familie in pak en jurk in de Stadsgehoorzaal. In een roes, met een grote lach (zeg maar grijns) op ons gezicht, wachtend op het moment dat we Ja mochten zeggen. En de ringen bij elkaar omdoen. En dan getrouwd zijn. En dan eeuwig bij elkaar zijn. Ik geloof nog steeds in sprookjes. Of is dat de roes die nog niet uitgewerkt is…

CocoGubbels 20170630

Coco Gubbels was jarenlang onderzoeksjournalist, startte een paar jaar geleden als Project Manager bij een klein software bedrijfje en is inmiddels als ad interim Change Manager aan de slag bij het internationale NXP. Ze rijdt motor vanaf haar achttiende en is afgelopen zomer met haar gezin een aantal weken door de Alpen getrokken.

Foto’s: Laura Schakenraad

3 gedachten over “Coco Gubbels”

  1. Wat hou ik toch van je,mijn princesje blijf je voor altijd en nu heb ik er ook nog een prinsje bij.
    Wat een bofkont ben ik.
    Wees gelukkig mijn kind

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven