De Jacht

En dan is het 2021. Het donkerste jaar uit mijn leven ligt achter mij. In de begin maanden van dit jaar kom ik er achter dat ik het jaar 2020 heel moeilijk heb kunnen verwerken. Eigenlijk nog helemaal niet heb verwerkt. Ik merk ook dat in die eerste maanden mijn gemoedstoestand richting alarmfase 1 gaat. Het lukt mij niet om dat te herkennen. Vermoedelijk omdat ik dit nog niet eerder zo heb meegemaakt. Het is letterlijk donker. Buiten, maar nu ook in mijn hart. De vaste wal lijkt ver weg, laat staan de veilige haven. De grote man wordt een klein jongetje die de aangeboden hulp wegduwt. Het is donker, het zwarte zand in de put komt in zicht.

In maart van dit jaar boek ik een reis naar Sri Lanka voor mijzelf en mijn twee dochters. Kosten; een goede 3.000 euro. Had ik gewoon even nodig. Eigenlijk tegen beter weten in natuurlijk, want uiteindelijk kon die hele reis door corona niet doorgaan. Maar alleen het boeken van de reis en het kopen van de Lonley Planet gaf positieve energie. Ik kon er weer twee weken tegen.

Het blijft donker en gelukkig, gelukkig heb ik de helderheid van geest om hulp te zoeken. Dit kan ik niet alleen. De gesprekken met een psycholoog zijn verhelderend.
Het wordt mei. Letterlijk breekt de zon door en wordt het lente. Het had niet veel langer moeten duren. ‘het is niet zo donker, of het wordt wel weer licht’, zijn wijze woorden van mijn inmiddels 81 jarige moeder. Maar zo is het wel. Mijn vriendin Chantal, die ik vreselijk heb weggeduwd komt terug in mijn leven.

En dan komt de uitnodiging om mee te gaan op jacht. Samen met mijn jachthond Dara. Ik was al eens mee geweest, maar nu belde ze voor een hele dag jagen. Het is in de buurt op nog geen vijf minuten van mijn bedrijf Buitenplaats Kameryck. Ik ken deze mannen helemaal niet, maar voel me zo ontzettend welkom. De humor, de energie die ik krijg van het wandelen door de weilanden, het klopt gewoon. Een zo andere wereld en andere mensen dan waar ik dagelijks mee om ga. Vanaf augustus ben ik bijna iedere week mee geweest. Dat komt natuurlijk vooral omdat ik een hele goede jachthond heb waar de mannen dol op zijn, maar ook omdat het klikt.

15 december, de laatste jacht. We zitten in de jachthut. Een mooi tableau hangt buiten aan de hut. De kachel brand en we drinken een goeie borrel. Mooie gesprekken en sterke verhalen. We lachen. Ik kijk rond en word bijna emotioneel. Dat er mensen zijn die zonder dat ze mij kennen om mij geven. Mij warmte geven en respecteren. Het komt ineens binnen.
Dit is mijn moment. Ik merk weer dat ik leef.

14 gedachten over “De Jacht”

  1. Met een traan in mijn ogen lees ik je eerlijke verhaal. Dat de zon weer volop voor je mag schijnen in 2022 lieve Mark! 💙
    Goed goan!

  2. Avatar foto
    Pieter Verheij

    Beste Mark,
    Een mooi verhaal en dit is precies de Mark zoals ik je ken. Een gepassioneerd man met het hart en de ziel op de goede plaats.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven