Erna van Vondel

Lieve pap, mam en Henk, 

Dit jaar draag ik “mijn moment” op aan jullie. Wat had ik jullie graag deelgenoot gemaakt van dit bijzondere moment. Maar helaas zijn jullie nu alle drie vertrokken.  Reunited in space. 

Wat een geweldig moment was het  – 21 november 2016 – toen ik mijn huurcontract voor het nieuwe huis in handen kreeg. Daarmee kwam er een eind aan jaren van ellende, angst en groot verdriet veroorzaakt door verziekte zorg in de protocollenjungle. Wat mijn basis moest zijn om te kunnen functioneren, werd in de afgelopen jaren langzaam een onzichtbare zwakke plek in wat sterk ijs lijkt. Je weet dat de zwakke plekken er zijn, maar het verraderlijke is dat je nooit weet wanneer je er bovenop staat en hoe lang het dan jouw gewicht kan dragen. 

Mijn moment van 2016 was dan ook de bekroning op ‘oeverloos geduld hebben’ (dubbele agenda’s van managers doorzien, de zwakke plekken in het ijs) en ‘mijn eigen plan trekken’ om uit de “zorgellende” te kunnen komen. En dat is gelukt! En hoe! Vorig jaar nam ik een erg groot risico door een eigen PGB team te starten in een woning die gekoppeld is aan de zorg. Dat betekent dat je simpelweg je huis uitgezet kunt worden ook al betaal je netjes je huur. Ik nam het risico vol vertrouwen dat het goed zou komen. Maar wie bekend is in zorgland, weet dat aangepaste woningen niet voor het oprapen liggen. Zeker niet in aangename buurten. 

Kort nadat jij dit jaar op 18 maart vertrok, lieve mam, geschiedde het wonder: een prachtige aangepaste woning werd mij aangeboden in het geliefde Nijmegen – Oost waar ik al 22 jaar woon.

Ik denk dat je meteen actie hebt ondernomen daarboven en de twee mannen hebt gemobiliseerd. De woonmakelaar die mijn totaal verbaasde reactie doorhad toen ze meldde dat er een prachtige woning met tuin was vrijgekomen in Oost, zei: “ik denk dat jij dit huis verdiend hebt. ” 

Ik heb me in jaren niet zó intens gelukkig gevoeld als op die 21e november om 12 uur.   

Alle spoken uit het verleden weggevaagd door 1 handtekening. De deur naar de toekomst weer helemaal open. De stand van overleven is na dik 10 jaar weer LEVEN geworden. Niet meer iedere vezel in je lijf 24/24 op hoogspanning voelen omdat gevaar continu op de loer ligt. Mij geen gevangene in mijn eigen huis meer voelen. 

Vele lieve mensen die de afgelopen jaren samen met mij (soms letterlijk) huilden om de bizarre situatie waarin ik terecht was gekomen, staan nu lachend voor mij in mijn nieuwe huis te schilderen en te klussen of bieden op een andere manier support. 

Ik voel me dankbaar dat ik omringd ben door zoveel liefde. En dat is toch waar het om gaat en wat mensen doet leven. Ik wens iedereen deze liefde toe in 2017. En ik zwaai naar boven, naar jullie.

Mijn supersterren aan het firmament.


Erna van Vondel –  Geboren met optimistisch gen en progressieve spierziekte SMA. Al méér dan 22 jaar wonend in Nijmegen-Oost. 

Gek op honden en chocoladetruffels. Schrijft en mijmert.

9 gedachten over “Erna van Vondel”

  1. Erna ook zijn wij heel blij dat de zon weer voor jou schijnt. Zodat je weer vooruit kunt met je leven. Vader en Moeder en broer Henk kijken misschien van boven mee. Die zijn vast ook heel blij. Wat mooi dat je zoveel lieve mensen om je heen hebt die je helpen. Veel succes met je nieuwe woning. Groetjes Janneke en Gezienus

  2. Lieve Erna, bewondering voor je doorzettingsvermogen, moed, kracht, liefde en ja dan oogst je gerechtigheid! Geniet ervan!

  3. Avatar foto
    Koos van den Boom

    Lieve Erna, Het raakte me wel je verhaal omdat ik van dichtbij weet wat je hebt doorgemaakt. Maar je doorzettingsvermogen wordt nu beloond met je mooie woning en nu is het genieten.

  4. Beste Erna,
    Respect voor alles wat je in je leven hebt gedaan en nog doet. Ik ben op jouw naam
    uitgekomen nadat ik een naam had gegoogeld op internet, Froona Veldhuis, een meisje waar ik erg verliefd op was op de lagere school in Dokkum, zij zat bij mij in de klas. Ik las dat zij is overleden in 2009 en jouw naam stond onder een in memoriam. Misschien is zij niet de Froona waar ik verliefd op was in de klas en misschien ben jij wel niet die Erna die onder haar stukje van in memoriam stond, maar wilde dit toch even proberen. Ik denk iets in haar ogen te herkennen van vroeger. Als zij die Froona Veldhuis is die bij mij in de klas heeft gezeten en is overleden dan schrik ik daar best van, ik ben haar na de lagere school uit het oog verloren. Ik hoop op een reactie van je en wens je tegelijkertijd veel sterkte met alles, groetjes Ynze (geb.1955)

  5. Avatar foto
    Erna van Vondel

    Beste Ynze,
    Ik lees dit nu pas. Ik heb je geprobeerd via Facebook een bericht te sturen maar weet niet of je daar actief bent. Het betreft inderdaad Froona. Via Facebook zou ik je in een privébericht meer kunnen vertellen. Ik hoop dat je dit bericht leest.

  6. Avatar foto
    Ynze Koning

    Beste Erna,
    Ik lees je reactie nu ook pas omdat ik hier niet zoveel op zit, ik zit ook niet op Facebook, ik weet inmiddels al zeker dat deze Froona Veldhuis het meisje was waar ik verliefd op was op de van Bruggenschool in Dokkum.Lijkt me leuk om meer over haar te horen, ik houd mij aanbevolen, groetjes Ynze Koning

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven