Mijn momenten van de afgelopen jaren teruglezend, zou ik nu kunnen schrijven over dat ik alweer aan een andere keukentafel zit, in m’n oude vertrouwde huis in Ernum. Maar ondanks dat verbouwen en verhuizen behoorlijk impactvolle gebeurtenissen zijn, gaat mijn moment van dit jaar over mijn lieve opoe. ‘Ie mott’n nemm zoas ut kump’ was een van haar lijfspreuken; een levenswijsheid die ik mezelf afgelopen jaar ook weer menigmaal heb voorgehouden.
In september werd opoe 98. Als ik die zaterdagochtend binnenkom, zit ze aan het hoofd van de tafel, zoals het de familie-oudste betaamd. Ze is weer kleiner en fragieler dan de vorige keer dat ik haar zag. “Hallo opoe, gefeliciteerd met je verjaardag” zeg ik zo luid & duidelijk mogelijk. Voor we knuffelen kijkt ze me aan en stelt me de vraag die ze de laatste jaren steevast stelt: ‘wie ben ie dan?’ Dan noem ik mijn naam, die ze dan steevast herhaalt ‘O Gerjanne ja’.
Ze is wakkerder dan de laatste keren dat ik haar zag. Van de verzorgsters hoor ik dat ze ’s ochtends bij het opstaan al gelijk was begonnen over haar verjaardag en dat ze nog koekjes en taart moest halen. Voor lekkers bij de koffie is natuurlijk gezorgd. Dus daar zit opoe, omringd door haar zusje, zwager, zoon, schoondochter, kleinkinderen en achterkleinkinderen, aan de koffie met gebak.
Als ze haar koffie op heeft, legt ze haar hand op mijn arm. “Ik moet plassen” zegt ze. Terwijl ik opsta om dat te gaan regelen, zegt mijn oom: “ze heeft een luier, dat gaat zo tegenwoordig”. Ik ga een beetje perplex weer zitten. Op terugweg in de auto bedenk ik me dat het beste cadeau dat ik haar had kunnen geven misschien wel een bezoek aan het toilet was geweest. En ik wind me op over hoe we in een beschaafd land als Nederland onze ouderenzorg hebben georganiseerd. Maar laten we het daar nu maar even niet over hebben.
Niet lang na haar verjaardag krijgt opoe heeft een fikse blaasontsteking. Medicijnen en veel drinken is het devies, maar dat laatste is nu net wat niet echt lukt. De koorts brengt nog een dag vol levendigheid, opoe zingend in bed en verhalend over vroeger, maar daarna word het snel minder en stiller. Ze kan niet meer uit bed, een slokje drinken is al teveel, ze wil alleen nog liggen & slapen en dat was goed. Wie zijn wij om iemand van 98, die haar hele leven voor iedereen heeft klaar gestaan, te vertellen wat ze wel of niet moet of mag?
De weken erna ga ik zo vaak ik kan naar haar toe, ik zit aan haar bed, af & toe wil ze nog een slokje drinken of een hapje appelmoes of pap, maar het merendeel van de tijd slaapt ze. Ik draai een zacht muziekje op m’n iPad om het onherroepelijke tikken van de klok in haar kamer te verdringen, voorzichtig smeer ik wat verzorgende crème op haar bijna perkamenten wangen en vet haar vel over been-handen in. Soms praat ik wat tegen haar, maar zwijgend verstaan we elkaar beter.
Donderdagavond 17 oktober rijd ik onder toeziend oog van een (bijna) volle maan richting Epe om de nacht bij opoe door te brengen. ‘Een mooie nacht om over te gaan’, schiet er door m’n hoofd. En om klokslag 3 uur ’s nachts gaat ze; heel rustig en lief, heel erg opoe.
‘Er is een tied van komm en d’r is een tied van goan’ zou ze zelf zeggen. En ik? Ik probeer ut te nemm ut zoas ut kump. En ik? Ik probeer ut te nemm ut zoas ut kump. En ben dankbaar voor haar wijze levenslessen, het warme nest, haar vrijzinnige geest, haar liefde voor de natuur, het leren kijken en nog heel veel meer.
Ik ben Gerjanne Tiemens en woonachtig in Arnhem. Sinds 7 jaar werk ik als zgn. ZZP’er Mijn bedrijf heet OKZO (het kan ook zo). Na 7 jaar nog steeds geen pakkende elevator pitch, maar wel veel leuke en verschillende dingen gedaan en aan het doen. Zie mijn LinkedIn-pagina.
Een moment overladen met liefde. Dank je wel voor het delen.
Warm, warmer, warmst.
Heel erg mooi Gerjanne!
Wow, na 14 jaar zie ik mijn eigen oma weer… Dank je wel voor dit cadeau!
prachtige foto’s!
Ach. Je lieve Opoe
Oh, wat een mooi verhaal! Over opoe en wat een super lieve foto, zo intens.
Liefs
Prachtig! Goed dat je dat tot #mijnmoment hebt verheven!
mooi, dierbaar…..
warm. liefdevol…
Mooi en herkenbaar!
Mooi, lief en liefdevol, opoes zijn geweldig! Fijn dat ze gemist wordt…
Opoetje …..a gossie . Wat een eerbetoon jouw moment aan jouw opoe. Zo mooi beschreven en gefotografeerd . Om te koesteren.
Traantje
Dank voor jullie lieve reacties! De mooie foto’s zijn gemaakt door Rik Balder van Studio Redlab.
Wat een lief verhaal, Gerjanne
Wat mooi warm liefdevol.
Wat mooi dat ze zo lang bij jullie is geweest. En dat ze – toen genoeg genoeg was – in liefde en aanwezigheid van jullie mocht gaan. Dank voor het delen. Knuf!
Wat mooi omschreven en ik hoor het haar zo zeggen. Het was een lieve vrouw. De foto is supermooi. Heel vetederend .
Zo mooi kan het einde zijn als het leven klaar is…Lief!
wat mooi gerjanne ,zo zijn deze momenten heel kostbaar geworden je opoe is niks veranderd zo herrinner ik haar maar wat een lieflijke foto van jullie samen gr *
*
Wat een liefde. Bedankt voor het delen!
wat is het leven toch mooi Gerjanne… zeker als je het zo kunt beleven
Wat een prachtig stukje en wat een kranige vrouw, die oma van jou.
Hier zwijgt de spreker stil. Vol bewondering. Dank voor dit delen.