Gijsbregt Brouwer

Mijn verjaardag is altijd op 2 september. Dat is al vele jaren zo en zal hopelijk nog even zo blijven. Lange tijd heb ik niets aan mijn verjaardag en toen ineens weer wel. Eerst zomaar, out of the blue. Het jaar erop presteerde ik het om mijn eigen surprise party te verstieren. Dat was nog eens een verrassing voor mijn lieve vrienden en familie die hoopten mij te verrassen. Dat moest dit jaar dus anders, maar ik heb een flinke allergie voor dingen plannen. Dus het werd wederom een last minute exercitie.

Voor de mensen die mij minder goed kennen: ik woon in de grote stad en leef het leven van de grote stad. Dat leven wordt ingkleurd door geweldig werk (startups noem ik ze: De Buik van Rotterdam en Týrsday in Amsterdam). Mijn vrije tijd loopt min of meer parallel aan mijn werk: uit eten gaan en sporten. Die mensen die bij een van die twee thema’s horen komen niet vaak bij mensen die bij de andere van die twee thema’s horen. De hardlopers zijn vaak geen foodies en de restaurant liefhebbers waarderen de lol van het rennen meestal niet.

Drie dagen voor mijn verjaardag bedacht ik me dat de wereld niet zo zwart-wit kon zijn. Natuurlijk zijn er lopers onder eters en eters onder lopers. Ik moest ze alleen de bij elkaar brengen. Dus werd mijn verjaardag een borrel opgesierd met een kleine urban safari op de hardloopschoenen. Met een hardlooproute die de jongste (5) en de oudste (67) kon bekoren. En met appelsap, taart, smoothies, bier en finger food zodat iedereen iets lekkers kon eten of drinken na afloop.

De birthday run was een succes. Iedereen was enthousiast en zag de lol van zoiets mafs wel in. Voor mij was het een groot succes: voor het eerst had ik de mensen die ik lief had bij de twee dingen ik die ik het meest lief heb. Twee losse eindjes bij elkaar en de cirkel was rond. Bijzonder om de twee werelden te verbinden.

Het eerste rondje rennen van mijn neefje en het eerst rondje rennen in meer dan een jaar voor mijn vader. Mijn kroegtijgervrienden samen met mijn running maatjes. Om het af te maken: ook de plek was bijzonder voor mij. Charlie’s pop-up lunchroom die al opgehouden is te bestaan. De plek waar ik de zomer mijn vitaminen en zonnestralen heb opgezogen, veel gewerkt heb en bijna al mijn afspraken plande.

De energie die je eigen feestje oplevert, is praktisch altijd terug te brengen tot de energie van de mensen die de moeite nemen om naar je feestje te komen. Als je ze dan ook nog vraagt om met je te gaan rennen en te gaan borrelen, en ze komen opdraven, dan zit het helemaal goed met de energie en met die mensen. Met die mensen wil je meer momenten doorbrengen en vooral meer samen toffe dingen doen.

Al betekent dat niet dat ik volgend jaar mijn verjaardag vier.