Klote Wifi, klote file, klote wachtrijen, kutweer. Allemaal uitdrukkingen die ik zelf op regelmatige wijze hanteerde. Klagen over dagelijkse irritaties, ik was daar goed in. Niet omdat het moet maar omdat het kan.
Afgelopen November mocht ik een bliksembezoek brengen aan India voor een lezing die ik daar mocht verzorgen. Donderdagochtend aankomen en zaterdagnacht weer terug. Ik keek er enorm naar uit. Het was de verste locatie die ik ooit in mijn leven bezocht. Een land waar ik eigenlijk niks van wist, terwijl het met 1,2 miljard inwoners net zo groot is als Facebook.
Ik had me voorbereid op een zakelijke reis met misschien nog de mogelijkheid iets van het leven daar te zien. Er was transport (limousine) vanaf het vliegveld geregeld naar onze eigen gouden kooi, een vijf sterren hotel vlakbij het parlement. Top of the bill dus. Niet het echte leven in India voor de gemiddelde inwoner maar een illusie van de rijkere klasse.
Het eten en de entertainment waren fantastisch. De lezing op vrijdag ging perfect en het chique diner in Business Dress code was zeer vruchtbaar qua nieuwe mogelijkheden, afspraken en vervolg business. Oftewel een top ervaring.
Aangezien ik zaterdag pas om 3 uur ’s nachts zou vliegen, had ik via een van de organisatoren een privé chauffeur geregeld. Drie deelnemers van het event, ook Nederlanders, wilden graag mee want we wilden die zaterdag de Taj Mahal bewonderen, een van de zeven wereldwonderen. Als je er dan toch bent. Ik had gehoord dat wanneer je via de oude snelweg zou gaan je veel meer van het land zou zien. De chauffeur waarschuwde ons dat de reis dan 4,5 uur zou zijn in plaats van twee uur. Toch kozen we voor de langere weg. We wilden onderweg ook iets zien.
En wat was dat een juiste keuze. 4,5 uur gereden door een van de armere delen van India. Verkeerschaos met Tuk Tuk’s, complete gezinnen op 1 motorfiets, bussen, fietsers, ezels en auto’s. Ik zat achterin en had mijn camera continue op scherp staan. Zelf naar buiten kijken door de achterruit en klikken zodra ik iets bijzonders zag. En ik zag veel, blijkend uit het feit dat ik ruim 1200 foto’s maakte tijdens een rit van 4,5 uur.
Maar wat mij opviel waren niet zozeer alle kleuren, het afval langs de weg, Niet de koeien en apen die midden op de weg sliepen of liepen. Niet de vervallen gebouwen die er uit zagen of er een bom was ontploft. Werkelijk, in sommige wijken leken de gebouwen op de ruïnes die je af en toe op TV ziet uit Aleppo. Onverklaarbaar bewoond. Echte armoede, uren lang.
En alles went, een beetje. Na een tijdje dit aan je voorbij hebben zien gaan, kijk je verder. Ik keek naar de mensen, naar de gezichten. Ik zag geen wanhoop, ontevredenheid, verdriet of ongeluk. Ik zag mensen die leefden, gelukkig keken en die bezig waren met hun dagelijkse leven, ook al bestond dat waarschijnlijk voornamelijk uit overleven.
Ik werd stil en begon na te denken. Die mensen hebben het slechter dan wij ons kunnen voorstellen, maar ze leven gewoon verder. En wij maar klagen over files, wifi of het weer. Ik doe het niet meer. Ik heb geen reden om te klagen. Sinds ik terug ben klaag ik niet meer. Echt niet. Ik ben relaxter, blij met wat ik heb.
Een bliksembezoek dat toch een life-chaning experience werd.
Namasté
Jan Willem Alphenaar is spreker en trainer. Meer informatie op www.jwalphenaar.nl
Mooi Jan Willem, vooral hoe je telkens een draai weet te geven aan je waarnemingen: met 1,2 miljard inwoners net zo groot als Facebook.
Fantastisch verhaal, Vanuit Nederland zouden wij vliegtuigen vol moeten sturen met mensen die dan kunnen zien hoe de situatie daar is en niet als hun denkbeelden iets anders zijn weer een nieuwe partij oprichten.
Op zoveel vlakken kunnen wij leren van deze mensen, ja.. Wat een mooi inzicht heb je gedeeld!
Ja bezoekjes aan andere landen kunnen zeer verhelderend werken. Zouden meer mensen moeten doen…mooi verhaal! Goed dat het toch gelukt is om erheen te gaan!
Prachtig verhaal Jan Willem. En een nog mooier inzicht. En ook bij mij is de opvallende vergelijking met Facebook blijven hangen. Jaren geleden hadden we die zin andersom geformuleerd.