Jeroen Mirck

Er bestaat geen geluk zonder leed, er bestaat geen winst zonder verlies. Dat geldt onmiskenbaar voor het jaar 2020. Corona drukte een zware stempel, maar zelfs in een rampjaar gloren altijd weer sprankeltjes hoop en gelukzaligheid. Zelf beleefde ik pieken en dalen, wat me alleen maar sterker heeft gemaakt. Al zakte de hoop me soms in de schoenen.

Ik werkte in een sector die als een van de eersten de klappen voelt van een crisis: de marketing. Bedrijven gaan bezuinigen op reclame en productontwikkeling zodra er economische tegenwind aanzwelt. Als hoofdredacteur van vakblog Marketingfacts voelde ik die tegenwind hoogstpersoonlijk: vanwege tegenvallende inkomsten werd mij deze zomer verzocht om te vertrekken. Na wat juridisch getouwtrek was ik per 1 september uit dienst.

Het probleem was niet dat ontslag, want ik had binnen een week een paar grote freelance opdrachtgevers. Nee, het probleem was dat ik net een bod had gedaan op een huis. Met mijn nieuwe vriendin wilde ik naar Haarlem verhuizen, de stad waar mijn zoontje al woonde met zijn moeder. Dat ik ineens weer fulltime zzp’er was, bleek voor banken een blokkade om een gezinswoning te kopen. 

Zo kon het gebeuren dat vlak na het wegvallen van mijn baan ook de hypotheek op mijn nieuwe huis werd afgeschoten. Koopakte ondertekend, flesje wijn voor verkoper en makelaar, maar uiteindelijk toch geen huis. Twee financieel adviseurs beloofden me gouden bergen, maar in beide gevallen zei de bank doodleuk nee.

Het was allemaal enorm frustrerend. Nota bene in de maand dat ik een constructief ouderschapsplan had gesloten met mijn ex, werden mijn plannen getorpedeerd om dichter bij mijn zoontje te gaan wonen. Toen ook nog eens twee sollicitaties strandden na het tweede gesprek zag ik het even helemaal niet meer zitten.

Op dat moment ervoer ik de krachtige en onvoorwaardelijke steun van mijn vriendin. We besloten onze plannen iets bij te stellen, maar absoluut niet af te stellen. Mijn oude woning ging gewoon in de verkoop en we kozen ervoor om te gaan huren. Ik vond snel een goede koper en een nog veel beter nieuw huis. Precies in de wijk waar we graag wilden wonen.

Op dat moment raakten onze levens in een stroomversnelling: vlak na het ene huis verkoopklaar te hebben gemaakt, konden we een ander huis woonklaar gaan maken en twee inboedels verhuizen. Eind oktober sliepen we voor het eerst in het nieuwe huis. Doodmoe maar vooral opgelucht. Alles was goed verlopen. We hadden het samen geweldig gedaan. We waren een echt team. Een team dat nu, patsboem, voor het eerst ging samenwonen.

Ik word intens gelukkig als ik terugdenk aan de dag dat we verhuisden en diezelfde avond samen in een nieuw huis gingen slapen. We hadden het gefikst, tegen alle stromen in! Ook mijn zoontje vond het nieuwe huis direct leuk – je wil niet weten hoe blij ik daarmee was.

De coronacrisis kostte me mijn baan en mijn hypotheek, maar brak me niet. Deze dubbele tegenslag maakte me alleen maar sterker om te blijven knokken voor een mooie toekomst. Momenteel is die toekomst zonniger dan ik me een half jaar geleden überhaupt had kunnen voorstellen. Zo krijgt dit moeizame coronajaar voor mij en mijn geliefden toch nog een happy end.

Jeroen Mirck (1971) is journalist. Vroeger voor titels als Adformatie, Emerce en Marketingfacts, sinds kort voor De Ondernemer. In 2020 verloor hij door corona zijn baan, verkocht hij zijn huis en ging hij samenwonen in een nieuwe stad.