Pap? Nadine en ik gaan spullen verkopen om geld op te halen voor Nepal, mag dat?
Het is maandagmiddag een uur of vier ergens eind april.
Ik merk dat er direct bezwaren bij me opkomen, en ik denk, ik maak wel geld over…zou je al die moeite wel doen. En mensen kopen toch niet aan de deur, dat wordt vast een teleurstelling.
Een paar dagen eerder waren we met een paar vrienden een weekendje weg. Na de eerste gezellige avond kwam ik de volgende ochtend beneden en daar zat Wilma. Ze had de hele nacht doorgehaald en zat achter haar laptop te werken. Ze vertelde over de verwoestende aardbeving die Nepal getroffen had, de eerste berichten hadden haar die nacht al snel bereikt. Ik kreeg bijna uit de eerste hand te horen hoe erg het was. Wilma werkt voor Habitat tot Humanity en was onmiddellijk aan de gang gegaan om twee teams met vrijwilligers, werkzaam in Nepal, te repatriëren.
Wekelijks ontbijt ik met een groep ondernemers van onze netwerkvereniging Wat at Work in Utrecht. Een prettige manier om te netwerken en elkaar bij te staan in het ondernemerschap. Shanta had me al eens verteld dat ze geboren is in Nepal en dat ze al jaren bezig is om samen met haar stichting haar geboortedorp Likhu te steunen met scholing en het bouwen van een aardbevingsbestendige school. Die ochtend vertelde ze ons dat Likhu volledig verwoest is, en dat het schoolgebouw als enige de aardbeving overleefd heeft.
En in de dagen erna kreeg ik via Wilma en Shanta steeds meer verhalen uit Nepal zelf te horen over de totale verwoesting maar ook het totale gebrek aan hulp voor de slachtoffers.
Enfin Rosa ging die maandagmiddag op pad met een dienblad vol zelfgebakken cupcakes en knuffels. Anderhalf uur later waren ze terug, met hun knuffels en zonder de cupcakes. En een zak vol kleingeld! €33,42.
We hebben het geld overgemaakt naar de stichting van Shanta.
De reactie van Shanta raakte me diep. De actie die Rosa ondernam was volkomen vanzelfsprekend voor een negen jarige, maar mij werd een spiegel voorgehouden.
Rosa heeft me laten zien hoe je vanuit goede intenties en met een beetje inzet goed kunt doen voor mensen aan de andere kant van de wereld.
De jeugd heeft de toekomst, er is hoop!
Ik ben John van Rooijen (@_broerz) Samen met Richard (inderdaad mijn broer) en met behulp van film vertel ik andermans verhalen. Ik ben een 70’s fan en houd van wielrennen.
Ik woon in Haarlem met Anne-Marij Merhottein, Rosa (2006) en Lucas (2007).
BroerZ filmmakers met oog voor jouw passie – www.broerz.nl
Mooi zeg. Goed dat mensen de knuffels niet hebben genomen, maar de cupcakes. #liefde #vertrouwen #toekomst
Een indrukwekkend verhaal John en heel herkenbaar. Jullie kunnen trots zijn op Rosa en haar instelling verbaasd ons niet. De appel en de boom!