Jöran Maaswinkel

Donderdag 28 juli ergens rond 11 uur gaat mijn mobiele telefoon. Ik zie een 020 nummer wat me in eerste instantie niet bekend voorkomt. Ik bedacht me dat het de woningbouwvereniging wel eens zou kunnen zijn waarbij we ons hadden ingeschreven voor een nieuwbouw appartement in Amstelveen. Drie dagen eerder hadden we zoals gebruikelijk alle benodigde documenten opgestuurd. Bij het tegenover liggende complex waren we uitgeloot. En dat was een grote teleurstelling omdat we dringend een andere woonruimte nodig hadden. 45 vierkante meter met z’n drieën, 1 slaapkamer en een onder buurman die ons het leven zuur maakte zorgde voor veel spanning en dus moesten we daar weg.

Ik liep weg van m’n bureau en bedacht me snel dat er misschien documenten niet goed waren ingevuld of dat er ander informatie ontbrak? Tijdens de bezichtiging van het appartementencomplex had de teamleider aangegeven dat als er iets niet helemaal duidelijk was ze zouden bellen. Ik nam de telefoon op en hoorde dat het dezelfde teamleider was, waar we de zaterdag daarvoor en al eerder in juni bij een andere bezichtiging mee gesproken hadden.

Elke vezel in mijn lichaam stond stijf van de spanning. Wat zou er ontbreken? Hadden ze twijfels? Zou ik die informatie wel meteen kunnen verstrekken? En als ik de informatie niet paraat had, was dan ook deze kans verkeken.

Allemaal gedachte die razendsnel door m’n hoofd spookte.

In een tijd dat de huizenmarkt in Amsterdam en omstreken oververhit was, kon een huis met een knip van een vinger aan je voorbij gaan. We hadden al eerder woningen aan onze neus voorbij zien gaan met alle frustratie van dien.

De uiterst vriendelijke teamleider stelde zichzelf voor waarna hij de woorden uitsprak “We hebben u ingeloot op nummer 44.” Ik had op dat moment geen idee welke woning het precies was, ik wist alleen wel dat het niet onze eerst keuze was. Dat was namelijk nummer 34. De teamleider ging verder “het is niet uw eerste keuze, die is al aan andere mensen toegewezen maar we hopen uw te kunnen verwelkomen met uw tweede keuze?”

Ik compleet overrompeld. We zouden vrijdag de 29e pas te horen krijgen of we ingeloot zouden zijn, en nu had ik zojuist te horen gekregen dat we ingeloot waren!!

Nadat ik opgehangen had, ging er een keiharde YES! door het kantoor. Ik stond inmiddels buiten toen ik me vriendin belde. Ze nam op en ik zei “We hebben een woning!” Het was even stil waarna ze antwoorden met “echt?” Daarna waren we allebei stil en emotioneel die voelbaar was door de telefoon. Hier hadden we twee jaar naar uitgekeken een appartement waar we ruimte hadden, een balkon en niet constant lastig gevallen en bedreigt werden door een geesteszieke onder buurman.

Een huis waar m’n dochters konden komen, waar we onze families en vrienden konden uitnodigen en wat helemaal nieuw was.

Jöran Maaswinkel werkt als sales en support medewerker bij een reseller van professionele video hard- en software in Amsterdam. Is gek op fotograferen en doet achter de scherm nog dingen voor MobileCowboys.nl en DailyM.net.