Jose Geertsema

Niet eerder vroeg ik me af, van wie is een moment? Is dit moment mijn moment? Of ben ik een voorbijgaande passant? 2021 is bijna geschiedenis, met een lange reeks van ongekende momenten in een groot geheel. Vandaag maak ik de keuze voor één moment dat mijn 2021 een gezicht geeft.

Het is 18 september 2021. We zijn te gast bij de Korporaal Van Oudheusdenkazerne in Hilversum. Een indrukwekkende plaats. 18 september, kwart over twaalf in de middag. Cora Hoppenreijs krijgt van Diederik Gommers het speldje van de Nationale Zorgreserve uitgereikt. Een klein symbool als symbool voor een grootse inzet. Een speldje en nog meer een persoonlijk woord van waardering voor Cora.

Nationale Zorgreserve

Het is de eerste landelijke dag van de in maart 2021 opgezette Nationale Zorgreserve. Een dag die we in klein comité organiseren, we ontmoeten elkaar. Namen en gezichten worden zichtbare mensen. Na 555 dagen samenwerken. 555 dagen nadat Corona ons land binnenkwam. 555 dagen nadat de eerste zorgreservisten opstonden om hun oud-collega’s te helpen. Voor elkaar, met elkaar.

Het kleine moment 18 september, kwart over twaalf is één moment, is dit jaar mijn moment 2021. Een moment dat een klein onderdeel uitmaakt van een groot, vaker onzichtbaar geheel. Complexiteit waarin iedereen een eigen verhaal, een eigen zin en drijfveer heeft.

Ieder een eigen zin en eigen verhaal. Ik ook, dit moment op 18 september 2021 wordt mijn moment 2021. Waarom, dat wordt mij op 7 oktober nog meer duidelijk, als Cora bij Hart van Nederland vertelt dat haar uniform klaar hangt in de kast met het speldje van de Nationale Zorgreserve. Trots vertelt ze, dat zij deze persoonlijk van Diederik Gommers heeft gekregen. Haar uniformjasje met speldje hangt klaar als het verpleeghuis haar nodig heeft. En dat hebben ze! In het hoge verzuim dat er is, is de inzet van zorgreservisten van de Nationale Zorgreserve hard nodig.

Een gedeeld gezicht

Terug naar 18 september. Twee mensen ontmoeten elkaar. Diederik Gommers en Cora Hoppenreijs. Twee mensen die zich beide inzetten voor de zorg van ons. En in de woorden, in het speldje ontstaat een moment van gezien zijn, van elkaar ontmoeten. Het luisteren naar elkaar, het kleine verhaal in het grote geheel. Sinds 18 september 2021 is het aantal zorgreservisten bijna verdubbeld. Zijn er zoveel rake verhalen van crisisinzet, momenten van betekenis.

En daarom is 18 september, kwart over twaalf mijn moment. Dit moment geeft inzet, drijfveren, motivatie, volhouden, betekenis en zin, een gedeeld gezicht.

Een zichtbaar moment dat ook 2021 een betekenisvolle geschiedenis maakt. Een moment van hoop, van creativiteit, van inzet, van volhouden, van eenvoud in complexe, veelal onoplosbare vragen.

Er moeten mensen zijn

Daarvoor, voor de veelal onoplosbare vragen, voor de complexiteit en er gewoon zijn. Trots zijn, met waardering en erkenning. Dat is wat ons samen zin geeft. Er zijn in het nu, en doen wat nodig is. Vasthouden wat moet, loslaten wat kan. In mijn moment 2021 stem ik van harte in met Toon Hermans; “er moeten mensen zijn, die blijven roepen, de wereld gaat niet onder en zij zien in ieder einde weer een nieuw begin. Zij zijn een beetje clown, eerst het hart en dan het verstand.” Dat samen, voor elkaar, met elkaar.

Dank je wel Cora en Diederik, voor het lenen van jullie moment om woorden te geven aan Mijn Moment in 2021. In de enorme opgave die er ligt in de gezondheidszorg ben ik trots en dankbaar dat wij samen werken aan een duurzame oplossing voor crisisinzet in de gezondheidszorg.