Karin Winters

Karin Winters

4 december 2019. ‘Heb je het geluid wel aanstaan?’ ‘Wat nu als ze niet bellen?’ ‘Hoe laat had ze gezegd dat ze zou bellen?’ Nee, we wachten niet op de uitslag van een examen of een bericht van de staatsloterij. Al voelt het wel zo. Zijn we gezakt of geslaagd?

Om kwart over 5  rinkelt de telefoon. De radiotherapeut komt met een verlossende boodschap: De tumorresten zijn niet meer zichtbaar, de bestraling heeft gewerkt. Pas in maart 2020 wil ze hem weer zien.

Wacht even, hoor ik de vaste lezer van MijnMoment denken. Je valt in herhalingen, Karin, dit verhaal heb je al eens verteld.  Nee hoor, de kankerjackpot is dit jaar voor de tweede keer gevallen op het lijf van mijn keukentafellief. Een andere tumorsoort met andere gevolgen en een andere behandeling.

Maar op de dag af, binnen twee jaar, was hij weer het haasje.

Het is MIJN moment dus deel ik mijn dilemma’s en zorgen.

‘Ik leef in twee werelden, die beiden heel langzaam draaien.’

Door deze tegenvaller is ook voor de tweede keer binnen twee jaar mijn ondernemerschap ondergeschikt geworden.

Wanneer je werknemer bent, kun je je ziekmelden of zorgverlof opnemen. Dat is als ondernemer ingewikkelder. Het gaat niet zozeer om de inkomsten die je misloopt. Maar wel om die enge toekomst: Wat als… hoe dan? (Een mucosaal melanoom (slijmvlieskanker) heeft een 5-jarige overlevingskans van 14 tot 40%. niet bepaald hoog.)

Op het moment dat vastgesteld werd dat hij weer een behandeltraject inging, stopte alles.
Het enige waar ik aan dacht was: ‘Je moet alles uit je handen kunnen laten vallen, zonder anderen met een probleem op te zadelen’. Daarmee schoof ik dingen op de lange baan, bleef ik afwachtend hangen in plaats van voortvarend te reageren op de uitdagingen die voorbijkwamen.Vooral omdat er deze keer veel fysieke gevolgen voor hem waren, is het (nog steeds) een heftige tijd.

Gelukkig heb ik in mei een echte kantoorplek gevonden en GA ik naar mijn werk en kom ik THUIS.
Maar opnieuw moet ik weer uit een vacuüm kruipen en een nieuw werk- en levensritme zoeken. Ik moet op zoek naar opdrachten waar ik energie van krijg, in plaats van een uurtje-factuurtje-zekerheid. Juist omdat ik niet op zoek ben geweest naar echte nieuwe uitdagingen, die passen bij waar ik nu sta, wankel ik als mens en als professional.

Waar ik energie van krijg?

• Samen met Mariëlle van Rijn heb ik – in onze v.o.f. LearningROCKS – de weg van online academies en maatwerkmodules bouwen en ontwikkelen, in gang gezet. Daar kan nog veel meer mee.
• Ik wil aan de slag bij een Hogeschool om zij-instromers in het mbo weerbaar te maken.
• Wat zou het mooi zijn om echt te werken aan projecten rondom open recognition en levenlangleren-portfolio’s!

Deze kerstvakantie wordt er dus niet een van vreten op aarde, maar ga ik nadenken over mijn toegevoegde waarde. Opkrabbelen en weer doorgaan is niet alleen voor een patiënt van belang, maar voor ‘de partner van’ even belangrijk – en net zo zwaar.

De toekomst is onzeker, maar lonkt wel!

Dank aan Carla Desain voor het tegenlezen en de komma’s en punten.
Foto gemaakt door Vincent Wiegers 24webcomm.nl

Onderwijsondernemer in Drenthe. EduBlogger. Vennoot van v.o.f. LearningROCKS. We bouwen online academies met WordPress en Learndash. Nieuwsgierig, leergierig en eigenwijs. Als hoofdredacteur van Vives magazine bied ik een podium aan mooie onderwijsverhalen.

karinwinters.nl
learningrocks.nl/blog
twitter.com/karinwinters