Luc Timmermans

Zoals voor zovelen een roerig jaar. Een jaar waarin ik heb besloten dat ook ik moet “ontladen” en nieuwe energie moet opdoen anders dan ’s avonds vooral moe te zijn.

Met enige jaloezie en bewondering heb ik jaren naar hardlopers gekeken. Ik woon midden in de polder in het buitengebied. Ruimte genoeg, dus je komt ze vaak genoeg tegen.

Vanaf de middelbare school heb ik herhaaldelijk geprobeerd hard te lopen. Met de klas liep ik altijd achteraan te sjokken. Ook later heb ik het een aantal malen, echter zonder succes, geprobeerd, mezelf altijd voorgehouden dat dit niet voor mij is weggelegd.

Dit jaar begon het echter zo te kriebelen dat het toch weer eens “in overweging” heb genomen.

Eind augustus heb ik handloopschoenen gekocht. De eerste trainingen stapte ik in mijn auto omdat ik niet door mijn buren gezien wilde worden. Eerst alleen maar “actief” wandelen. Hier werd ik al moe van. 3 minuten inspannen, 2 minuten rustig aan.

Inmiddels ook de training van Evy Galjaard op mijn iPhone gezet. Ze zegt dat je na 27 lessen 5 kilometer kunt hardlopen.

Mijn moment was op 17 oktober. Voor de eerste keer gaf mijn running app aan dat ik 5 kilometer aan één stuk had gelopen. Onder het genot van Bløf: “Bijna waar ik zijn moet” Ik was oprecht trots en gelukkig. Ik had nooit verwacht dat ik dit ooit zou volbrengen. “Waar gaat het over” vroeg ik me op dat moment af. Alles kwam echter samen. Voor mij is de wijze les dat je als je iets wilt je gewoon moet beginnen. Met een beetje discipline en doorzettingsvermogen gaat het dan wel lukken. Te simpel voor woorden maar een waarheid als een koe!