Maarten den Braber

Begin 2017 ging een lang gekoesterde wens in vervulling: een maand lang naar Nieuw-Zeeland met mijn lief. We vertrokken op de dag dat we precies 8 jaar bij elkaar waren. In allerlei opzichten was 2016 een bewogen jaar geweest en deze reis was iets waar we ons allebei ontzettend op verheugden. We hadden tips van vrienden en familie verzameld en in Nieuw-Zeeland zouden we wel zien waar we precies terecht kwamen.

Met al onze kampeerspullen in twee rugzakken, waren we helemaal zelfvoorzienend. Na een paar dagen rust en Oud- en Nieuw bij vrienden in Auckland begon onze reis van het noorden naar het zuiden. Via Bay of Islands, Coromandel, Taupo en de Tongariro Crossing richting Wellington kwamen we erachter wat een bijzonder land Nieuw-Zeeland is. Na de veerboot te hebben genomen van het Noorder- naar het Zuider-eiland kwamen we terecht in één van de mooiste parken die ik ooit gezien heb: het Abel Tasman National Park. Een combinatie van prachtige baaien, stranden en bossen. Adembenemend. Mooier kon het niet worden. Dacht ik.

In een dagen-durende regen reden we via het westen van het Zuidereiland richting het meest zuidelijke puntje van Nieuw Zeeland. Aan de westkust regent het zoveel omdat de bergreeksen nog geen 50km van de kust beginnen. Het weer weerhield ons er niet van om boven de Fox Glacier een parachutesprong te maken – voor het eerst in m’n leven. Letterlijk adembenemend. Mooier kon het nu zeker niet worden. Dacht ik.

Op weg richting onze eindbestemming aan de kust besloten we eerst een stuk landindwaarts te rijden, richting de Mount Cook-range – de hoogste berg(reeks) van Nieuw Zeeland. De weg naar Lake Tekapo richting Mount Cook / Aoraki (“de berg die de wolken pakt” in het Maori) biedt een bijzondere blik op de sneeuwbedekte bergtoppen van het Aoraki National Park. Mount Cook zelf zie je niet als je aankomt – die ligt verscholen achter de andere bergen in de omgeving. En dus besloten we een stuk te wandelen vanaf Mount Cook Village zodat we wel zicht zouden hebben op de berg zelf. Vanuit Mount Cook Village kun je de Hooker Valley Track volgen en kom je uit bij Mueller Lake met zicht op Mount Cook. En toen wist ik het: dit is het.

Waarom? Geen idee wat het precies was. Maar ik besefte me opeens hoezeer ik de behoefte had aan een nieuwe uitdaging en een doel om naar toe te werken. En deze berg stond daar – opeens – symbool voor. Sinds 2009 ben ik ondernemer en toen was de tijd voor mij om de balans op te maken. Wat neem ik mee uit de afgelopen 10 jaar? Wat wil ik de komende 10 jaar doen?

Terug in Nederland stopte met mijn operationele rol bij SingularityU NL om ruimte te maken voor nieuwe plannen. Mijn bio op Twitter en andere platformen veranderde ik in “Enjoying the journey”. Ik begon met een klimcursus. En ik plaatste een nieuwe profielfoto. Met Mount Cook op de achtergrond.

Nu 2017 bijna over is, heb ik bijna de puzzel gelegd over wat ik mee wil nemen naar 2018 en de komende 10 jaar. Het is tijd om de weg te bouwen die ik voor me zie. Maar die profielfoto blijft nog wel even. En wie weet sta ik daar ooit zelf nog eens. Op mijn Mount Cook.