Maritza Fellinger

44 jaar geleden werden wij vriendinnen. Twee en drie jaar waren we. We woonden schuin tegenover elkaar. Jij op de boerderij, ik in een woonark. We groeiden samen op. Soms iets verder van elkaar en jaren later weer schuin tegenover elkaar. Lief en leed deelden we. Totaal verschillend qua innerlijk en totaal verschillend qua uiterlijk. Jij altijd tutten met je beesten en fysiek sterk. Ik een grote mond en een brekebeen. Ooit biechtte jij aan mij op dat je stiekem jaloers op mij was omdat ik altijd wist wat te zeggen en zo makkelijk met iedereen contact maak. En ik vertelde dat ik jaloers op jou was omdat jij een mooie langbenige verschijning bent, nooit ziek en alles kunt eten wat je maar wil, zonder een grammetje aan te komen.

We steunen elkaar in elke fase van het leven. Nog steeds vullen we elkaar prima aan. Lachen, huilen en discussiëren kunnen we als de beste. Je weet mij te vinden als je het eigenlijk zelf al weet maar toch nog even de bevestiging nodig hebt om je zeker te voelen. Jij bent één van de weinigen die precies weet hoe ik in elkaar zit en ziet wat er in mij om gaat.

Mijn moment van 2015 was het moment dat ik eindelijk besloot mij over te geven aan de passie die jij al een aantal jaren hebt en waarvan jij overtuigd bent dat het mij de kracht en zekerheid in mijn lijf weer terug zal geven. Het lijf wat mij de afgelopen jaren in de steek heeft gelaten. In mijn eerste yoga les, met jou als yoga juf, leer je mij de balans terug te vinden. Je hebt engelengeduld en haalt mij over om op mijn lichaam te vertrouwen. Je ondersteunt mij letterlijk en dan lukt het….

Daar zit ik dan in de lotushouding aan het einde van de les.

Je zit tegenover mij met gesloten ogen. Tegelijkertijd kijken we elkaar aan. Emoties overvallen mij. Zoals altijd hoeven we niks te zeggen. Ik voel dat het goed is. Het cirkeltje is weer rond…