Mark Veldpape

Net als voorgaande jaren kijk ik weer terug op een zeer bewogen jaar. Volgens mij leven we maar in rare tijden tegenwoordig. Ik ben er van overtuigd dat we niet zozeer binnen een wereld van verandering zitten, maar in verandering van werelden. Meer van hetzelfde is volgens mij niet meer aan de orde. We gaan naar een compleet nieuw manier van dingen doen en tegen dingen aankijken. En ik heb het prettige gevoel dat de meeste mensen die deze site lezen allang snappen waarover ik het heb.

Maar wat doet dat nu met mij? Mij brengt het dichter bij de zaken die voor mij echt belangrijk zijn. Mijn wereld verander ik het liefst heel dicht bij mijzelf. Ik hou het lekker klein. Voor mijn werk moet ik al genoeg het groter geheel voor ogen houden, waardoor ik privé, zodra het kan, vooral geniet van de hele kleine dingen die mijn leven kleur geven. De grote bombastische zaken laat ik dan graag aan me voorbij gaan, zolang dat nog kan.

Mijn moment van dit jaar was de absoluut geslaagde missie om in het najaar zo goedkoop mogelijk aan zee te verblijven met ons kleine gezin. Mariëlle had weer een aanbieding gevonden. En we hebben nu echt dé spot gevonden waarbij je bijna alles op één plek hebt. Cape Helius in Hellevoetsluis, onthoud die naam! En dat het onder de Roompot-uitbaters valt, moet je maar voor lief nemen. Het is namelijk een van de weinige plekken in Nederland waar je hotel direct aan het strand ligt. Hier vind je bier, cola en bitterballen op het terras van waar je ook gewoon je kind kunt zien spelen in een piratenschip op het enorme strand. Het strand heeft geen duinen of grote waterkeringen, want het ligt net achter de Haringvlietdam. Het water kent hierdoor geen getij meer. Maar het uitzicht vanaf het terras is er echt niet minder om. Echt ideaal! Saar, onze kleine meid, in deze zomer alweer bijna 2,5 jaar, ging helemaal los! En alle clichés worden dan van vanzelf waar. Vol ongecompliceerde speeldrift scheurde Saar het strand op. Nauwelijks op het strand schopte ze haar schoentjes uit, halverwege lag een shirtje en veel verder, vlak bij het speelschip, vond ik haar tuinbroekje. Gelukkig had ze genoeg fatsoen om haar luier aan te houden! Daarna kwamen wij, pa en ma, die het wel maar ook weer niet aandurfden om het water in te gaan. We deden het gelukkig toch en het bleek fris en heerlijk tegelijkertijd. Daarna opdrogen in de warme najaarszon. Saar houdt ondertussen op het speelschip hele gesprekken met een wildvreemde opa die zijn kleinzoontje begeleidt op de glijbaan. Hardop vraagt hij zich af of ze thuis ook zoveel praat. Terwijl ik aan kwam lopen gaf ik hem maar meteen het antwoord: “Oh ja, hele verhalen. Gezellig hè?” Daarna nog lekkere patatjes eten in een aftandse snackbar in het dorpje. De afstand om er te komen is precies lang genoeg om nog even te kunnen zeggen dat je heus wel wat verder bent gekomen dan je eigen hotel.

Kortom wij waren helemaal opgeladen toen we weer thuiskwamen. Er kleeft wel één nadeel aan dit moment. Je wilt meteen weer weg; nog weer een keer zo lekker ontspannen. Ook Saar houdt er niet over op. Als ze nu thuis op haar loopfietsje stapt zegt ze: ‘Zo jongens, ik ga even naar Fluis. Naar zee. Doei!!” Onze meid is al groot aan het worden. En wil alles ‘selluf’ doen. Nog even en ze gaat op kamers. Mijn motto voor het aankomende jaar is daarom: Voor grote veranderingen hoeft je niet ver vooruit te kijken, zolang je maar ziet wat er dicht bij je gebeurt.

En om lekker te ontspannen hoef je ook heus niet naar de andere kan van de wereld.

Want beste lezer, ook uw ‘Fluis’ ligt soms dichterbij dan u denkt.

Mark Veldpape is organisatieontwikkelaar, sociaal Innovator en een belangrijk aanjager van (modern) vakmanschap. Zijn boodschap is: “Geachte manager, succesvolle innovaties ontstaan op uw werkvloer en niet op uw bureau!”.

Markveldpape.nl
Modernvakmanschap.nl