Marloes Lammers

Marloes Lammers, @loesje

Het lijkt een jaar van weinig stilstaan en veel hollen te zijn geweest maar misschien heb ik gewoon niet goed opgelet. Perceptie is tenslotte alles.

We zijn alweer op de valreep beland zonder dat ik het gevoel heb dat ik onderweg ook nog nieuwe dingen heb kunnen ontdekken. Het lijkt een jaar van weinig stilstaan en veel hollen te zijn geweest maar misschien heb ik gewoon niet goed opgelet. Perceptie is tenslotte alles.

Met een diepe zucht en opgeheven hoofd heb ik 2010 achter me gelaten. Voor 2011 had ik geen vastomlijnde plannen. Meegaan met de groep zonder mijzelf kwijt te raken en een poging doen de terugtocht naar het zuiden te aanvaarden. Meer was het niet. Het eerste is gelukt en aan het tweede deel maakte de economische crisis helaas snel een einde. Inmiddels is het ‘te koop’ bord uit de tuin verdwenen en heeft de wens een eigen plekje gekregen waar hij niet vergeten wordt, maar ook mijn dagelijkse leven niet al te veel kan hinderen.

Persoonlijke hoogtepunten? Het afstuderen van onze dochter. De heerlijke vakantie die alleen al door de reis een extra dimensie kreeg. Samenzijn met familie om verjaardagen of speciale trouwdagen te vieren. Het terugvinden van oude vrienden op facebook, die me steeds weer laten beseffen hoe ‘vol’ mijn leven tot nu toe altijd al is geweest. Kleine geluksmomenten die het leven zo waardevol maken.

Zakelijke hoogtepunten? Een jaar van afscheid maar zeer zeker ook van toevoegingen. De komst van bijvoorbeeld Emile en Stephanie hebben de bruis weer terug gebracht. Nieuwe plannen rollen als groen gras over de leistenen vloer en maken de dagen ouderwets spannend. Een nieuw team met vastomlijnde doelen die de zaak alleen maar kunnen laten groeien. Vernieuwd optimisme voedt veerkracht en versterken de saamhorigheid. Het voelt niet alleen goed, dat is het ook.

Ik ben blij dat ik weer normaal kan functioneren en mijn collega’s regelmatig hoor klagen dat, alhoewel ze mijn zingen best kunnen waarderen, de keuze van mijn muziek toch niet echt op prijs wordt gesteld. Meer bewijs dat ik op de weg terug ben heb ik niet nodig.

De foto die ik meestuur is gemaakt door Marco tijdens de wijnproeverij die, zoals bijna traditie is op kantoor, voorafgaat aan ons gezamenlijke kerstdiner. Hij is een beetje bewogen maar dat tekent ook de persoon die daar zo vrolijk haar glas heft. Ik kan alleen maar wensen dat het komende jaar de beweging blijft, maar het beeld scherper wordt.