‘Mijn moment 2017 is een ode aan de positieve sterke vrouwen in mijn leven, aan Frans, vriendschap en zusterliefde. Besef dat je het leven ten volle heb te leven – LÉÉF!’
Het is woensdagochtend 13 december 2017. Ik krijg een bericht van mijn lieve grote zus: ‘Wil je mij even bellen?’. Vijf woorden, 1 korte zin. Ik wist meteen genoeg, er is iets aan de hand. Met trillende hand bel ik haar. Ze had een knobbeltje in haar borst ontdekt. Het moet meteen onderzocht worden. Vrijdagochtend onderzoek en dan weten we meer… oké… dus.. schrik.. of toch niet… pffff… Ik bleef rustig op dat moment. Mede omdat ook zij rustig én heel erg in het hier en nu bleef. Niet druk maken op wat er mis kan gaan, zo lang we niet weten wat er werkelijk aan de hand is. Bij de feiten blijven, dat werkt versterkend, zei zij heel ferm. Ze leeft al jaren met constante pijn door een dubbele whiplash. Ondanks dat leeft ze haar leven vanuit positiviteit. Kijkt naar wat ze wel kan en niet wat ze niet kan. Dus ook nu hield deze overtuiging haar rustig.
Na het telefoongesprek met mijn zus zat ik in gedachten in één klap 5 maanden terug in de tijd, om precies te zijn 3 juli 2017. Ik zag mijzelf weer op een rij zitten met 5 sterke krachtige vrouwen om mij heen: mijn vriendinnen de 117-angels. We waren allen in zwart gekleed. Verdrietige gezichten en tranen in de ogen. Krachtig en rechtop. Onze blik was liefdevol en steunend gericht op een van de Angels die ons toesprak. Met zoveel liefde, power en doorzettingsvermogen, maar ook met intens verdriet in haar stem en ogen. Onze lieve vriendin sprak haar afscheidswoorden en dankbaarheid uit naar haar man Frans voor zijn liefde. Onze goede vrolijke vriend Frans. Hij is niet meer onder ons. Veel te vroeg heen gegaan na een jaar lang de strijd te hebben gevoerd met tumoren in zijn hoofd. Ik heb weer de tranen in mijn ogen…
Ondanks zijn wilskracht en levenskracht was de ziekte hem uiteindelijk de baas. En moest hij Sigrid en zijn 3 kinderen achterlaten… Zo intens verdrietig, maar ooh wat voelden wij ons als vriendinnen trots op haar. Zoals zij haar lieve Frans toesprak. Sterk en liefdevol. Voor hèm stond ze daar. En ik voelde de sterke kracht van de vriendschap die wij met deze 7 powervrouwen hebben. Zoveel steun en oprechte liefde. Dat overwint alles…
Het is vrijdagochtend 15 december 2017 ik wacht al drie uur op een verlossend telefoontje van mijn zus wat de uitkomst is van het borstonderzoek. Het duurt erg lang. Er is vast iets aan de hand schoot door mijn gedachten… Oh nee ik moet positief blijven. Bij de feiten, zoals mijn zus zegt… En ja dan belt zij eindelijk. Het blijkt wel een tumor te zijn en geen cyste. Het moet verder onderzocht worden. Het kan kwaadaardig zijn, maar ook meevallen. Woensdag weten we meer….
Vanaf nu heb ik besloten elke dag nóg meer te genieten. Het leven ten volle te nemen en écht te leven vanuit wie ik ben. Geen loze woorden, maar het ook echt te dóen! Ik roep zo vaak follow your heart & dreams! En op deze momenten voel ik het sterker dan ooit. Ik besef mij hoe waardevol deze powervrouwen zijn in mijn leven. Wat vriendschap betekent en wat zusterliefde ís.
Ik houd van jullie! <3
❤️
❤️