2012, waar te beginnen? Het slechtste moment? Het mooiste moment? Meest indrukwekkende, fijnste, naarste of intenste moment? Ik begin bij het moment dat op mijn netvlies staat gebrand.
28 februari 12:35. Toen begon de eerste zak Etoposide door mijn lichaam te stromen. Chemo. De blik van mijn vader die naast me zat zal ik nooit vergeten. Bang, spanning, verdrietig, alles door elkaar. Tranen in zijn ogen. Tranen in mijn ogen. En een tumor die de komende negen weken mijn lichaam uitgebrand zou worden.
Dat is gelukt. 25 april kreeg ik de laatste zak Bleomycine. In die negen weken heb ik ontzettend veel momenten gehad die ik ook nooit zal vergeten. Midden in de nacht naar de eerste hulp racen, tussendoor opgenomen worden en een bloedmooie zuster die me naar mijn kamer voor de nacht bracht. Dat ik in de lift naar mezelf kijk en iets rechter ga liggen en mijn hand door mijn haar haal.
Sukkel.
Momenten met mijn vriendin Brenda, mijn ouders, vrienden , collega’s en totale onbekenden. Alles wat Brenda voor me heeft gedaan. Het geduld en er altijd voor me zijn. De fijne vakantie die we hebben gehad in Portugal. Ontzettend dronken worden in een chic restaurant en domme filmpjes naar vrienden sturen. Of een bruidegom vragen om een tafel in een ander chic restaurant.
Maar ook mijn held Kanye West zien in het Gelredome samen met mijn broertje. Een ontzettend bombastische show waar ik van begin tot eind van heb genoten. Omdat het weer kon. Net als het 8bahn-festival en Lowlands. Nachten van feesten maar ook van praten tot de zon opkomt.
Het tweede kind van mijn broertje is dit jaar ook geboren. Hij schijnt sprekend op me te lijken. Mijn ouders die 60 jaar en 65 jaar zijn geworden en ook nog een 35 jaar getrouwd zijn in 2012.
Hoe gaat het nu? Met je ziekte enzo? Gaat goed, weinig last behalve nog slapende voeten. En ik kreeg ineens een extra tand door mijn gehemelte maar dat staat er los van volgens de tandarts. Is het nu klaar? Nee, kanker komt pas binnen als het weg is. Dat las ik laatst ergens en is volgens mij erg waar.
2013 gaat een spannend jaar worden. Medisch gezien hopelijk niet maar zakelijk wel. Vallen en opstaan maar dat opstaan zal snel gaan met de mensen om mij heen. Hopelijk staat er dan iets anders op mijn netvlies gebrand.
Dat hoop ik met je mee Paul, ik wens jullie alle goeds voor 2013!
Liefs!
Paul, heftig jaartje achter de rug maar gelukkig geniet je ook van de leuke dingen om je heen en vooral je dierbaren die je liefdevol omringen! Ik wens je een superjaar en hoop op de boodschap, dat je absoluut schoon bent! Dan feest ik met je mee! 🙂
Dat is inderdaad een heftig jaar. En hij zal je altijd bij blijven. We hopen voor je dat je genezen bent, het voorgoed weg is uit je lichaam. Maar uit je geest zal het nooit verdwijnen. Daar dwarrelt bij mij, na al die jaren, af en toe nog steeds de vraag… Ben je echt weg?
Heel veel gezondheid en voorspoed voor 2013!!!!!
Paul, je bent een held!
Een heftig jaar in meerdere opzichten. Wens jou en Brenda een heel mooi 2013 en ik hoop dat we samen iets moois kunnen maken van Arnhem Direct!