“Meisje van de Slijterij”. Ik slik even. Het is raar als iemand anders zo een telefoon opneemt.
Er schieten flarden van de afgelopen 11 jaar door mijn hoofd. Hoe ik eerst niet begrepen werd. Hoe er in de branche lacherig gedaan werd over die slijter die stukjes op internet postte met de naam Meisje van de Slijterij. Hoe ergens in 2004-2005 volstrekt vreemde mensen van honderden kilometers verderop de winkel in kwamen en mijn man de vraag stelden: “Woont hier het Meisje van de Slijterij?”
We moesten er om lachen en vonden het ongelooflijk. Hoe ik post kreeg gericht aan het Meisje van de Slijterij. Hoe er een webshop kwam omdat mensen daarom vroegen omdat via de reacties op een blog bestellen niet altijd handig was.
Hoe ik met die mensen die mijn blog volgden samen nieuwe producten ontwikkelde. Hoe ik altijd word aangekondigd als Meisje van de Slijterij als ik ergens ben. Terwijl ik als het bijvoorbeeld over politiek ging dat niet eens altijd leuk vond. Maar mijn merk was nu eenmaal sterker dan mijn naam.
“U spreekt met het echte Meisje van de Slijterij” zeg ik “dat is een geregistreerd Benelux Handelsmerk.
“O dat weet ik niet hoor, daar moet ik mijn reclamebureau voor bellen. Kunt u later terugbellen?”
“Nou u kunt mij terugbellen” zeg ik. “Dit kan namelijk niet.”
Ze belde niet terug. Er belde wel een Brabantse nieuwssite, die was getipt door iemand in de buurt. Net zoals ik getipt was door een klant van me daar in de buurt.
Ik vind het bijna niet te bevatten. Allerlei gesprekken vliegen door mijn hoofd. Iemand van de marketing van Gall & Gall die me na een lezing ooit zei: “Ik vind het jammer dat wij het niet hebben bedacht.”
De merkenrechtdeskundige die me op het hart drukt de naam te deponeren als merk. “Dit doe jij zo goed dat er ongetwijfeld iemand gaat lopen met de naam waar jij jaren aan hebt gewerkt en iedereen in de branche en hele retail inmiddels kent.” Wat ik vervolgens ook doe in 2008.
Al die duizenden mensen die niet mijn naam kennen en me alleen als Meisje van de Slijterij kennen. Die me lezen, daarom bij me bestellen, me graag willen boeken.
Al die keren dat ik iemand belde, bij het zeggen van mijn naam geen belletje ging rinkelen maar pas als ik zei ‘Meisje van de Slijterij,’ het kwartje wel viel en iedereen precies wist wie ik was. De misschien wel honderden keren dat ik op de radio was en de presentator zei: “Ah daar hebben we Meisje van de Slijterij aan de telefoon” en dat ik er dan standaard altijd aan toevoegde: “Punt nl.”
Ik bel mijn rechtsbijstandsverzekering en stel in samenspraak met hen een sommatiebrief op die ik direct verstuur. Ik sommeer de Slijterij die zijn naam met veel bombarie wijzigde in “Meisjes van de Slijterij” een week na dagtekening alle uitingen on- en offline te verwijderen en geen verdere inbreuk meer te maken op mijn rechten als merkhouder.
Ik slaap er niet van die nacht.
De volgende dag bel ik hun reclamebureau. Die volgen me al jaren op Twitter maar zien het probleem niet. Ik heb volgens hen alleen een blog en een boek die Meisje van de Slijterij heten, geen slijterij.
Wordt het eieren of advocaat? Dat weet ik nog niet terwijl ik dit schrijf. Ze hebben nog twee dagen. Ik hoop op eieren, dat is beter en goedkoper voor iedereen.
Petra de Boevere werd bekend als ‘Het Meisje van de Slijterij’. Ze heeft met haar man een slijterij in Sluis, maar doet veel meer. Zo schrijft ze columns en af en toe een boek en geeft lezingen door het hele land. Eigenlijk wilde ze als kind het liefst cabaretière worden, maar ze kwam in de drank terecht.
meisjevandeslijterij.nl
Er is maar één meisje van de slijterij en er zal ook altijd maar één meisje van de slijterij zijn! Punt nl. XXX
Nou zeg, de brutaliteit. Misschien iets voor De Rijdende Rechter? Beter dan Wie van de Drie! 😉 Veel succes en goede nachtrust.
Lieve stoere Petra, jij bent het enige echte Meisje van de Slijterij. Jij hebt deze naam beschermd, gedeponeerd en hier jaren- en jarenlang invulling aan gegeven.
Dieven die denken hiermee weg te komen zijn de klanten niet waard. Not by a long shot.
Ik ken je sinds 2008.
Wat mij betreft kiest die stelende club eieren voor hun geld.
Warme groet,
@Jojanneke
Ik weet niet eens wanneer het was…hoe lang geleden…maar het was in het “early Twittertijdperk” de Wijnbox van het Meisje van de Slijterij….die moest ik hebben. Die Box bestelde ik en ik kreeg een prachtige doos wijn thuis, met daarbij de documentatie van de wijn en waar de wijn vandaan kwam. Er is maar 1 Meisje van de Slijterij..dat ben jij. Ach en als die meisjes…meisjes willen zijn…word jij toch gewoon Dame..Moeder…Vrouw…Wijf…van de Slijterij….
Wat een eikels!
Wat een domme vasthoudendheid van een blunderend plagiaat reclame bureau. Ik ken de slijterij in eerst Breskens en nu in Sluis en haar online winkel al jaren als “meisje van de slijterij”, geregistreerd en wel kennelijk. Zonde van de centen om als copy cats toch door te gaan. Of zou het gaan om op de “rug” van het echte meisje mee te liften en wat publiciteit te halen. Schande !!!
Laat je de kaas niet van het brood eten…. of te wel: ‘schenk klare wijn’!!!
Tja, misschien eens tijd om je (media) netwerk eens in te zetten, jij bent daar als geen ander toe in staat, dat laat je al jaren zien. Ik vermoed dat het ze wit om de neus wordt, meer dan het juridische traject dat zal doen. Sterkte en succes!
Ik schreef dit enkele weken geleden. Nadat de termijn van de sommatie was verstreken is er nog ruim een week door advocaten heen en weer gepraat. Het leek er een aantal dagen op dat men akkoord zou gaan met ons schikkingsvoorstel. Uiteindelijk werd dat voorstel helaas toch afgewezen.
Ik snap nog steeds niet dat dat bureau mij niet even heeft gebeld vooraf. Ze hebben namelijk wel advies ingewonnen bij een advocaat omdat ze wel degelijk van mijn bestaan wisten. Dat had voor beide partijen een hoop ellende, negatieve energie en kosten voorkomen.
Het juridisch traject wordt inmiddels opgestart.
Als ze niet inbinden, is ‘naming and shaming’ inderdaad op z’n plaats. Schande.
Het lijkt mij afschuwelijk als iemand er met je naam vandoor gaat. Niet alleen is het niet netjes maar lijkt me ook voelen alsof ze iets persoonlijks van je afnemen, iets waar jij voor gewerkt hebt, iets wat bij jou hoort en niet ergens op een winkelraam. Ik hoop voor je dat ze eieren voor hun geld kiezen.
Voor welke categorie/klasse bezit jij het merkrecht, Petra..?