“Je moet terugkomen bij de VVD.”
“Nou ik denk het niet” antwoord ik schamperend, “daar gaan veel mensen toch anders over denken.”
Ik kijk hem in de ogen, zijn blik lijkt oprecht.
Het is 5 maart 2020 en Mark Rutte komt de Zeeuwen in het Arsenaaltheater in Vlissingen uitleg geven over het schandalige debacle met de Marinierskazerne. In het hol van de Zeeuwse Leeuw.
In een zaal vol boze Zeeuwen.
Het is die dag de eerste keer dat ik weer zelf auto rij sinds ik op 17 januari mijn kuitbeen brak.
Inmiddels kan ik weer lopen met nog slechts één kruk maar dat ziet er nogal; zielig uit en ik weet dat er overal camera’s zullen zijn.
Gelukkig regent het die avond en op een grote paraplu kun je ook steunen.
Die middag heb ik nog diverse mensen gebeld of het wel doorgaat.
Er worden inmiddels overal allerlei bijeenkomsten afgezegd. In de weken dat ik niet kon lopen zag ik op TV de beelden vanuit Wuhan. Ik volgde de reis van het virus naar Italië -nu komt het wel heel dichtbij- waar het helemaal fout ging en de eerste gevallen in Nederland zijn ook net bekend.
Het antwoord is ja. Het gaat gewoon door. Dus sta ik die avond met 500 Zeeuwen in het Arsenaaltheater met Mark in het midden.
Ik voel me niet echt prettig. Als iemand hier besmet is zou dit een superspread-event kunnen worden. En mijn been doet pijn, je kunt nergens zitten.
Het lukt me die avond in het debat een statement te maken over het onrecht van de tol van de Westerscheldetunnel waarmee een groot deel van Zeeland op achterstand gezet wordt. En daar kwam ik voor.
Na afloop spreek ik nog een paar woorden met onze Minister-President. Hij steekt joviaal zijn hand naar me uit.
Ik geef dan al een aantal dagen geen handen meer. Maar die van hem durf ik niet te weigeren.
Het blijkt de laatste hand.
Petra de Boevere heeft samen met haar man twee drankenspeciaalzaken in Sluis en Terneuzen en zet zich in voor de stichting Zeeland Tolvrij
www.devuurtoren.nl
@petradeboevere
Foto: Camile Schelstraete
Foto Arsenaaltheater: VVD
