René Onstenk

Het is vroeg in de ochtend.

Het is nog warm van de dag ervoor.

Langzaam wordt alles wakker, het geurt heerlijk.

Ik voel met mijn blote voeten de aarde, deze is droog, hard en stoffig.

Hier en daar prikt het in mijn voeten, droge distels en kiezels.

Ik kijk om me heen.

De eucalyptus bomen laten hun bloesem langzaam wakker worden, het zoete mengt zich met de geur van het droge stoffige pad.

De nieuwe maan, in een sikkel vorm, staat met een magische halo in de zacht blauwe ochtend schemering.

De sterren vervagen langzaam en de eerste vogels en kikkers maken hun klank.

Ik zucht, diep, heel diep…

Het water dat ik drink is heerlijk koel en smaakvol, zacht…

Het gevoel van verdorsten smelt langzaam weg.

De prik in mijn voet van een distel doet me beseffen dat het echt waar is, ik leef nog!

Ik voel me zo blij, zo dankbaar, zo verbonden, zo geraakt, zo in het hier en nu….

Rene Onstenk 2 Portugal

Ik leef nog

of weer,

of meer….

Ik leef!

Hier op deze prachtige aarde.

De hand van Annemieke voelt warm, liefdevol.

Haar lach en haar ogen stralen blijdschap, liefde.

Ik realiseer me hoe bang ik was geweest; verloren, verdwaald en in verwarring.

Maar nu, zo blij om het leven te voelen, te horen, te zien, te proeven.

Zo blij om weer helemaal terug te zijn….

Tijdens het drinken van het koele water, voel ik steeds meer leven in me stromen.

Alsof al mijn aderen verdroogde rivieren waren, een droog woestijn landschap waar het water nu op magische wijze de natuur weer aanzet.

We lopen langzaam terug, een wandeling van half uur, die aanvoelt als een eeuwigheid.

Af en toe stop ik in volle verwondering voor het leven om mij heen.

De Jasmijnbloesem die langzaam open gaat.

Ik voel me zo dankbaar voor het leven in mijn lichaam.

De paarden in het veld zijn net wakker en gaan op zoek naar eten.

In de verte hoor ik de kerkklok slaan, 5 keer. Grappig de klok is een cassetteband die iets vals loopt.

De tijd doet er ook niet toe, deze voelt kunstmatig.
Het voelt alsof ik zojuist aan haar ontsnapt ben.

Een gevecht wat overging in gebed, vergeving.

Mijn wens, nu, helder als ooit tevoren:

Ik wil op aarde zijn!

Ik wil leven, bij Annemieke, Yula, Max en Zen. Bij mijn ouders, broers en zus, familie, vrienden.

Simpel vieren dat we leven. Hoe mooi, met alles, wat een wonder dat ik besta!

De dood liet me zien dat het dáár ook heel bijzonder is, magisch en vol liefde. Alleen nu nog niet. Het is mijn tijd nog niet.
Wat fijn de nieuwe dag breekt aan, ik voel zachtjes de zon doorkomen.


René Onstenk (1962 Arnhem)
Ik hou me bezig met voeding in de meest brede zin van het woord.
Wat is voedend? Wat helpt ons om van het leven te genieten, ons Zelf te versterken, keer op keer te vernieuwen, te aanvaarden wie we werkelijk zijn?
www.ReneOnstenk.nl FoodfortheSoul

15 gedachten over “René Onstenk”

  1. Iedereen neemt me de woorden uit mn mond. Heel mooi! En fijn om deze tijdens het lezen, in hoeverre dat gaat, met je mee te mogen leven.

  2. Toch maar even reageren René… ik lees veel tussen de regels. Over intens genieten en over heel bewust ervaren dat je er bent en misschien wel bijna niet meer. Ja, we leven het meest op het randje. Hartegroet van Huub!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven