Silvia Verhoosel

Mijn moment…

Je hebt het wel eens gehoord: “het is alsof de tijd stil stond.” Zo’n moment dat een dikke vette stip creëert op je levenslijn. Een markering die aangeeft dat het erna helemaal anders is dan ervoor. Een datum die je zonder er moeite voor te hoeven doen, nooit meer vergeet. Hij staat in je geheugen gegrift.

Ik lag nog niet zo lang in bed, maar was blijkbaar toch al in slaap gevallen want ik schrok wakker van het gerinkel van mijn telefoon. Even na middernacht. Het was papa. Hij was gebeld door het ziekenhuis. Het ging niet goed met mama en hij moest er heen.

Ongeveer twee weken daarvoor ging mijn moeder op controle bij de huisarts voor haar door artrose ontstoken knie. Ze voelde zich niet zo lekker, gaf ze aan. Gealarmeerd door een veel te hoge hartslag en te lage bloeddruk, liet de huisarts haar met spoed naar het ziekenhuis brengen. Ze bleek een infarct gehad te hebben. We zouden dat weekend met de hele familie naar de Efteling gaan zoals we elk jaar doen. Als ze weer stabiel was, zou ze snel weer naar huis mogen. Dan konden we alsnog gaan. Ze verheugde zich er zo op.

Maar ze werd niet stabiel. Sterker nog, ze bleek een darmtumor te hebben. Er volgde veel onderzoeken: bloedtesten, endoscopie, hartkatheterisatie, buikecho. Wat waren we geschrokken, maar samen bleven we positief. Volgens de cardioloog zou haar hart sterk genoeg zijn om te herstellen. In afwachting van de rest van de uitslagen, hoopten we dat de kanker niet uitgezaaid zou zijn. De dagen werden getekend door het dilemma tussen positief willen zijn en voorbereid moeten zijn op het ergste. Het enige dat we konden doen, is afwachten.

En toen ging dus de telefoon. Ik trok vlug kleren aan, terwijl mijn man vrienden belde om bij onze tienjarige zoon te blijven. Wat is het fijn als je op zo’n moment kunt bouwen op mensen. De rit van Eindhoven naar Sittard ging sneller dan toegestaan was, maar leek langer te duren dan ooit.

De stilte is wat ik me herinner. De verlatenheid van de nacht. De parkeergarage waar onze auto als enige de leegte doorbrak. De donkere ontvangsthal van het hypermoderne ziekenhuis waar de weg naar de hartafdeling eindeloos leek te zijn. We belden aan, de deuren gingen tergend langzaam open. Terwijl we over de gang liepen naar de ene kamer waar een zacht licht vanaf scheen, kwam er al een broeder op ons af. “Uw moeder is al overleden”, fluisterde hij……

Ik hoorde wat hij zei, maar het drong niet tot me door. Tot ik de kamer binnenstapte. Daar stond mijn vader. Ontredderd. Lamgeslagen van ongeloof. En daar lag mijn lieve mama. Een ongelooflijke rust was over haar heen gekomen. Een eindeloze rust. Haar hart was er plotseling toch mee gestopt. Het stond stil. Voor ons stond daar, terwijl de seconden van de nacht wegtikten, de tijd even stil. De nacht van 20 september 2012 was de langste nacht van mijn leven.

4 gedachten over “Silvia Verhoosel”

  1. Hoi Silvia

    Mooi vertaalt van gevoel tot papier.
    Ik kan me helemaal voor stellen hoe je je voelt.
    Knap dat je dat zo kan delen met andere mensen.

    Een vriend.

  2. Hallo , Lieve Silvia,

    Ik heb zojuist je bericht ( verslag ) van de zeer droevige en emotionele brief gelezen en ben erg ontdaan, maar toch blij dat ik het relaas van deze trieste dag heb gelezen.
    Verder wil ik jou je vader en zussen heel veel sterkte toewensen met dit enorme verlies van je lieve moeder.
    Dat je haar erg mist kan ik heel erg goed begrijpen, want dat doen wij tante Anny en ik ome Johan alsmede onze kinderen ook.

    Je Ome Johan Perdok

  3. Silvia, ik hoop dat je mensen om je heen hebt met wie je het verdriet en het gemis, maar ook de fijne herinneringen kunt delen. Moge 2013 gekenmerkt worden door een geluksmoment.

  4. Boh Silvia, wat heftig wat ik lees…ik kan me je moeder nog heel goed herinneren van de keren dat ik bij je thuis kwam! Altijd zo lief en warm. Ik wens je heel veel sterkte, zeker nu rond de tijd van net n jaar geleden. Liefs Manon

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven