Sjoerd Weikamp

Poeh gelukkig, daar was-tie dan weer de jaarlijkse mail van Henk-Jan om terug te kijken naar dé momenten van 2012. Zonder die mail kom je er bijna niet aan toe. Slecht natuurlijk, want mensen die zeggen dat het geen zin heeft om terug te kijken, die zijn of te lui om te leren van het verleden, of leven met de oogkleppen op. Als het verleden geen waarde heeft voor de toekomst, wat betekent vandaag dan nog voor morgen?

Zakelijk gehard

Mijn zakelijke moment van 2012 is het meest negatieve en meest positieve moment tegelijkertijd. In mijn manisch positieve wereld, waar alles gebeurt met volle overgave, zonder dubbele agenda’s, waar geld geen drijfveer is maar slechts een bijrolletje speelt en waar ik louter gemotiveerde mensen om mij heen heb, was ik tot op heden (33 jaar) nog nooit iemand tegengekomen die je letterlijk het bloed onder de nagels vandaan probeert te halen. Ook al heeft het mij nooit een nachtrust minder gekost, ik was echt ontdaan van het feit dat dit soort mensen toch op mijn pad kwamen. Maar de relatief dure leerschool is mij veel waard. Alles, altijd op papier zetten, lekker naïef blijven, genieten, doen, gaan, oprecht en open zijn, ik blijf er aan vasthouden. Toch heb ik een zinnetje toegevoegd aan de tegel: ALLES IS MOOI. Er staat nu met rode pen bij: tot het tegendeel bewezen is…Helaas het is niet anders, maar er lopen hele vreemde mensen op deze wereld. De schikking half december is mijn absolute zakelijke moment, waarbij ik dan ook nog maar even heb geslikt dat de tegenpartij deed voorkomen alsof wij de boeman waren… Daar heb ik heel veel van geleerd, maar dat ik het hier nu noem, terwijl het over het prachtige evenementenvak zou moeten gaan, het bezoek aan OS2012 in Londen, onze drukbezochte brancheborrels, de BBBQ, het EventBranche Paviljoen op Management Support Event 12 of de jurering van de European Best Event Awards… het zegt mij maar 1 ding dat ik ondanks al die zakelijke hoogtepunten blijkbaar mijn zakelijke beslommeringen wil delen: dit gebeurt mij nooit meer. Hup leuke, eerlijke, open, oprechte, goede en lieve mensen! Als brutale mensen de halve wereld hebben, laten wij dan genieten op die andere helft!

Privé ‘geweekt’

Toen ik in 2010 voor het eerst met Mijn Moment mee mocht doen, was ik ervan overtuigd dat mijn privémoment tot aan 2089 zou gaan over mijn vriendin, mijn cafeetje dat ik met vrienden had, of over mijn voetbalclubje De Graafschap. Maar de kroeg hebben we met z’n elven verkochten en de club….ach, mijn mooie sympathieke De Graafschap……door een combinatie van een compleet gebrek aan zelfreflectie, het gebrek aan het besef dat het voetbalproduct pure emotie is, een tekort aan onderscheidend vermogen, het niet benutten van het unieke Superboerenimago en een vleugje oude politiek met kliekjesvorming hebben gezorgd voor een boerenopstand. Revolutie. Na een hele vervelende periode, waar ik voor het eerst in 25 jaar wedstrijden heb laten schieten, lijkt nu de ommekeer aanstaande. De Graafschap wordt een cultclub, maar daar schrijf ik volgend jaar wel over, want zowel De Graafschap als mijn cafeetje hebben geen recht van spreken dit jaar: op 25 januari 2012 werd mijn dochter Mirte Hanna Weikamp geboren. ‘Je leven zal nooit meer zo zijn als het was hoor’, waarschuwde een vriend toen ‘we’ vertelden dat ‘we’ zwanger waren. Als hij daarmee bedoelde dat Mirte het mooiste is dat me ooit is overkomen dan had hij helemaal gelijk.